Cyrograf dojrzałości – polski film fabularny w reżyserii Jana Łomnickiego z 1967 (premiera miała miejsce trzy lata później).
Scenariusz przygotował Jerzy Krzysztoń na podstawie własnego opowiadania pod tym samym tytułem, którego było częścią zbioru Złote gody z 1964[1].
Za plenery posłużyły Sulejówek i Piotrków Trybunalski. Śpiew w ścieżce dźwiękowej wykonała Wanda Warska (żona kompozytora muzyki, Andrzeja Kurylewicza).
Fabuła
Głównym bohaterem filmu jest Wiktor z niewielkiego miasta, który właśnie zdał egzamin dojrzałości i skończył 18 lat. Świeżo upieczony maturzysta odczuwa swobodę po zakończeniu nauki i ma zamiar zaznać rozrywki, jednak do tego celu potrzebuje pieniędzy, a mianowicie kwotę 50 złotych. Ojciec odmawia udzielenia mu takiej sumy, zachęcając go do pracy, więc syn wychodzi na miasto szukając źródła. Jego zuchwałość, dobry nastrój, odważne plany i marzenia na przyszłość przeplatają się z refleksyjną obserwacją świata i rozczarowaniem ludźmi. Niezależnie od tego zasadą Wiktora pozostaje honorowość[2].
Obsada
- Dubbing
- Janina Borońska jako Basia, koleżanka Wiktora (rola Ewy Lefik)
- Marek Piwowski jako pan Arek, kierownik produkcji filmu (rola Arkadiusza Orłowskiego)
Przypisy
Bibliografia
Lata 60. |
|
---|
Lata 70. |
|
---|
Lata 90. |
|
---|
Seriale TV |
|
---|