Clarel: A Poem and Pilgrimage in the Holy Land – epos amerykańskiego powieściopisarza i poety Hermana Melville’a[1], opublikowany w 1876[2][3][4] nakładem nowojorskiej oficyny G.P. Putnam & Company[5]. Utwór opowiada o pielgrzymce tytułowego bohatera do Ziemi Świętej. Motyw podróży jest pretekstem do teologicznych rozważań o wierze i wątpliwościach religijnych[2]. W przeciwieństwie do wielu innych dzieł, popularnych w swoich czasach, a później zapomnianych, epos Melville’a został doceniony dopiero w XX wieku. Wcześniej był przyjmowany z rezerwą[5]. Robert Penn Warren nazwał poemat prekursorskim wobec Ziemi jałowejT.S. Eliota[2]. Dzieło ma charakter w dużym stopniu autobiograficzny. Postać Vine'a jest najprawdopodobniej portretem przyjaciela autora, pisarza Nathaniela Hawthorne’a[6].
Charakterystyka ogólna
Clarel był ostatnim wielkim dziełem pisarza. Utwór jest bardzo obszerny. Składa się z czterech części, zatytułowanych odpowiednio Jerusalem, The Wilderness, Mar Saba, Bethlehem, pierwotnie opublikowanych w osobnych tomach. Zawiera sto pięćdziesiąt pieśni[7] i liczy około osiemnastu tysięcy wersów[2], co czyni go jednym z najdłuższych amerykańskich dzieł wierszowanych. Utwór oparty jest na autentycznych przeżyciach autora, który odbył podróż do Palestyny w 1857[7][8].
Forma
Utwór jest napisany wierszem jambicznym[9] czterostopowym, nieregularnie rymowanym. Tylko końcowe przesłanie jest ułożone pentametrem jambicznym. W niektórych miejscach autor używa aliteracji[10], czyli współbrzmienia początkowego. W tym przypadku jest ono oparte na powtarzaniu głoski „s”.
Again he droops, with brow on hand. But, starting up, "Why, well I knew Salem to be no Samarcand; 'Twas scarce surprise; and yet first view Brings this eclipse. Needs be my soul, Purged by the desert's subtle air From bookish vapors, now is heir To nature's influx of control;
(Jerusalem, Hostel)
Treść
Utwór opowiada o pielgrzymce do Ziemi Świętej, podjętej przez młodego człowieka, Clarela, który poszukuje duchowego odrodzenia. Bohater próbuje odzyskać wiarę, którą utracił w ciągu studiów[8]. Problem jego samotność wydaje się rozwiązany, kiedy poznaje Ruth, jednak na przeszkodzie staje im śmierć ojca dziewczyny[8]. Ważnym epizodem jest podróż grupy pielgrzymów przez pustynię nad Morze Martwe[8]. Utwór kończy się bezpośrednim zwrotem do bohatera:
Then keep thy heart, though yet but ill-resigned -- Clarel, thy heart, the issues there but mind; That like the crocus budding through the snow -- That like a swimmer rising from the deep -- That like a burning secret which doth go Even from the bosom that would hoard and keep; Emerge thou mayst from the last whelming sea, And prove that death but routs life into victory.
Brak informacji o choćby fragmentarycznym przekładzie poematu Crarel na język polski.