Chrześcijańska Demokracja (wł. Democrazia Cristiana, DC) – główne ugrupowanie włoskiej sceny politycznej po zakończeniu II wojny światowej. Była partią odwołującą się do ideologii chadeckiej, wyrosła z podziemnej działalności antyfaszystowskiej. Do pierwszej połowy lat 90. wielokrotnie współtworzyła rządy koalicyjne. Rozwiązaniu uległa w 1994 w okresie przemian politycznych wywołanych skandalami korupcyjnymi (tzw. Tangentopoli). Faktycznym liderem DC pozostawał jej aktualny sekretarz.
Sekretarze DC
Poparcie
Wyniki w wyborach parlamentarnych w latach 1946-1992[2]
Wybory
|
Poparcie
|
Zmiana punktów procentowych
|
Mandaty (Izba deputowanych)
|
Zmiana
|
1946[3]
|
35,2%
|
-
|
207
|
-
|
1948
|
48,5%
|
13,3
|
305
|
98
|
1953
|
40,1%
|
8,4
|
263
|
42
|
1958
|
42,4%
|
2,3
|
273
|
10
|
1963
|
38,3%
|
4,1
|
260
|
13
|
1968
|
39,1%
|
0,8
|
265
|
5
|
1972
|
38,8%
|
0,3
|
266
|
1
|
1976
|
38,7%
|
0,1
|
263
|
3
|
1979
|
38,3%
|
0,4
|
262
|
1
|
1983
|
32,9%
|
5,4
|
225
|
37
|
1987
|
34,3%
|
1,4
|
234
|
9
|
1992
|
29,6%
|
4,7
|
206
|
28
|
Przypisy
Bibliografia
- Paweł Sarnecki: Republika Włoska. W: Paweł Sarnecki: Ustroje konstytucyjne państw współczesnych. Wyd. czwarte. Warszawa: Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o., 2008, s. 133. ISBN 978-83-7601-353-4.