Chorągiew Stołeczna ZHP im. Bohaterów Warszawy – jednostka terenowa Związku Harcerstwa Polskiego, nosząca tę nazwę od 1967 (wcześniej Chorągiew Warszawska).
Zasięg działania
Od 1975, wraz z wprowadzonym wtedy nowym podziałem administracyjnym kraju, Chorągiew Stołeczna ZHP obejmowała miasto stołeczne Warszawę i ówczesne województwo stołeczne warszawskie.
powiatu wołomińskiego – 3 hufców: Wołomin (gmina Dąbrówka, Jadów, Klembów, Kobyłka, Poświętne, Radzymin, Strachówka, część gminy Nieporęt), Ząbki (gmina Ząbki) i Zielonka (gmina Zielonka).
Siedzibą władz chorągwi jest Warszawa.
Historia
Początki działalności harcerskiej w Warszawie
Od początków harcerstwa Warszawa stanowiła ważny ośrodek tworzenia się tego ruchu. Według Leksykonu harcerstwa pierwsza drużyna w Warszawie (późniejsza 27 Warszawska Drużyna Harcerska im. Szymona Konarskiego) powstała przy szkole Witolda Wróblewskiego jesienią 1910[1] (od 1918 gimnazjum im. Tadeusza Czackiego).
Podczas I wojny światowej warszawscy harcerze podejmowali służbę łącznościową (roznoszenie poczty), samarytańską w szpitalach, organizowano kursy instruktorskie. Wielu harcerzy starszych działało równocześnie w Polskiej Organizacji Wojskowej. Harcerze uczestniczyli w uroczystościach patriotycznych, m.in. w postawieniu w 1916 krzyża-pomnika w Olszynce Grochowskiej. W maju 1916 harcerze warszawscy zorganizowali w Dolinie Szwajcarskiej prezentację sprawności drużyn i defiladę.
1 listopada 1916 cztery organizacje skautowe działające na terenie Królestwa Polskiego utworzyły w Warszawie Związek Harcerstwa Polskiego. Na terenie Warszawy powstał I Okręg ZHP, którego komendę stanowiła Rada Hufcowych. w marcu 1917 podzielono go na Okręg IA (męski), liczący ok. 3 tysięcy harcerzy w 27 drużynach, i Okręg IB (żeński).
W listopadzie 1918 starsi harcerze wspólnie z POW rozbrajali Niemców, a po mobilizacji utworzyli Batalion Harcerski, istniejący do kwietnia 1919. Młodsi pełnili służbę wartowniczą, łącznościową i porządkową w Pogotowiu Młodzieży. Starsi harcerze i instruktorzy warszawscy brali udział w akcji plebiscytowej na Warmii i Mazurach. W lipcu 1920 w związku z wybuchem wojny polsko-bolszewickiej kilkuset warszawskich harcerzy zgłosiło się do armii ochotniczej.
II Rzeczpospolita
W styczniu 1921 utworzono Oddział Warszawski ZHP, w którym powołano oddzielne chorągwie harcerzy i harcerek.
Chorągiew Warszawska Męska działała od 1921 na obszarze województwa warszawskiego i kilku przylegających powiatów sąsiednich województw. W 1925 nastąpił jej podział na chorągiew wojewódzką oraz działającą na terenie miasta stołecznego Warszawy Chorągiew Stołeczną Męską. Jej nazwę zmieniano kilkakrotnie, od marca 1927 była to Chorągiew Warszawska Męska, a od 1933 – Warszawska Chorągiew Harcerzy. Chorągwie warszawskie (stołeczne) męska i żeńska (w 1925–1931 dodatkowo z chorągwiami mazowieckimi) tworzyły Oddział (Okręg) Warszawski ZHP. Siedzibą komend chorągwi była Warszawa.
W okresie międzywojennym Chorągiew Harcerzy dzieliła się w różnych okresach na 5–14 hufców (okręgów wizytacyjnych). W 1934 ustalono podział na 8 hufców terytorialnych, będących jednostkami organizacyjno-programowymi, z własnymi komendami: Grzybów, Mokotów, Powiśle, Praga, Śródmieście, Ujazdów, Wola i Żoliborz.
Trzykrotnie (w 1922 na Bielanach, w 1925 w Płudach i w 1937 w Pomiechówku) odbyły się zloty chorągwi. Stołeczni harcerze licznie uczestniczyli w narodowych zlotach harcerskich i Jamboree. W Warszawie były aktywne zrzeszenia starszego harcerstwa (Gromada św. Jerzego, Kuźnica, Akademicka Drużyna Harcerska i inne).
W 1937–1938 w chorągwi męskiej działało 5200 harcerzy, 675 harcerzy starszych i 2215 zuchów w 168 drużynach i zrzeszeniach, oraz 245 mianowanych instruktorów; w chorągwi żeńskiej było 3540 harcerek[1].
Dzięki organizowanym co roku od 1922 kursom instruktorskim, w tym od 1924 najbardziej znanym kursom nad jeziorem Wigry, chorągiew miała liczną i dobrze wykształconą kadrę harcerską. Niestety w latach 1937–1939, wskutek konfliktu z władzami ZHP (sprawa Ludwiga) ok. 100 instruktorów zostało usuniętych lub wystąpiła ze związku, część z nich utworzyła później organizację Wigry.
Chorągiew Harcerzy działała w konspiracji, w Szarych Szeregach, nosiła w tym czasie kryptonim „Wisła”. Organizacyjnie dzieliła się na 3 okręgi: Praga,-Południe (PD) i-Północ (PN), w 1941 powstał czwarty okręg – Centrum (CT). W listopadzie 1942 została zorganizowana według grup wiekowych: Zawisza, Bojowe Szkoły (6 hufców) i Grupy Szturmowe (4 hufce). W 1943 spośród harcerzy GS utworzono Batalion „Zośka” i wydzieloną kompanię „Agat” (późniejszy Batalion „Parasol”), a następnie całe Grupy Szturmowe przeszły pod bezpośredni nadzór Głównej Kwatery Szarych Szeregów.
W 1944 nastąpił nowy podział chorągwi na 6 bloków: Bazylika (Praga), Cytadela (Żoliborz), Prochownia (Ochota), Radiostacja (Mokotów), Reduta (Wola) i Zamek (Śródmieście).
Harcerze warszawscy prowadzili mały sabotaż w organizacji Wawer. Uczestnicy Grup Szturmowych przeprowadzili wiele spektakularnych akcji dywersyjnych i bojowych: m.in. wysadzano tory kolejowe, odbito więźniów 26 marca 1943 w Akcji pod Arsenałem oraz 20 kwietnia w Celestynowie, a 1 lutego 1944 dokonano zamachu na Kutscherę. Organizowano akcję „M” dla młodzieży niezrzeszonej i prowadzono kursy szkoły podchorążych Szarych Szeregów. Pracę konspiracyjną prowadziła też Chorągiew Harcerek.
Działalność warszawskiego harcerstwa w okresie okupacji opisano w wielu książkach, wydawnictwach i artykułach, m.in.:
Upadek powstania warszawskiego przyniósł kres działalności Chorągwi Warszawskiej w konspiracji.
Działalność po II wojnie światowej
Przez cały okres PRL w Warszawie istniało duże zróżnicowanie pracy poszczególnych środowisk harcerskich: od działających w duchu tradycyjnych ideałów harcerskich i skautowych metod wychowawczych, często w sposób półkonspiracyjny i nieformalny, do ulegających naciskom władz reżimowych, silnemu upolitycznieniu i ideologizacji.
1944–1956
Zaraz po wojnie spontanicznie odradzały się dawne drużyny harcerskie, najwcześniej w 1944 na Pradze i Grochowie. W 1945 w skład Chorągwi Harcerzy weszło 13 hufców: Falenica, Legionowo, Mokotów, Nadwiśle, Ochota, Praga, Pruszków, Rembertów, Śródmieście, Wilanów, Włochy, Wola i Żoliborz. W 1947 chorągiew liczyła 6891 zuchów i harcerzy w 179 drużynach[1]. Harcerze uczestniczyli w odgruzowywaniu i odbudowie Warszawy.
W latach 1944–1956 działało w Warszawie co najmniej kilkanaście organizacji tzw. II konspiracji harcerskiej[3]: Garstka, Harcerska Zbrojna Służba Ojczyźnie, Harcerski Ruch Oporu, Harcerstwo Polskie (Hufce Polskie), Harcerze Armii Krajowej, Konspiracyjna Drużyna Harcerska Osy, 21 Konspiracyjna Drużyna Harcerska, Młodzieżowy Ruch Oporu „Komitet Wyzwoleńczy”, Podziemna Organizacja Harcerstwa WiN (Obrońcy Korony), Podziemna Organizacja ZHP Orlęta, Ruch Oporu Młodzieży Harcerskiej, Skorpiony, Waszyngton, Zarzewie, Zośkowcy i Związek Młodzieży Polskiej.
18 stycznia 1957 ukazał się pierwszy rozkaz, podający skład komendy chorągwi, cofający wszystkie dotychczasowe numery drużyn oraz zakazujący przeprowadzania prób na stopnie harcerskie i przyjmowania przyrzeczenia harcerskiego. W ciągu kolejnych miesięcy utworzono hufce i mianowano ich komendantów: Grochów, Mokotów, Praga, Rembertów, Śródmieście, Wawer, Wilanów i Żoliborz, a następnie Ochota, Bródno i Wola. 27 kwietnia 1957 komendant chorągwi rozkazem L.12/57 przyjął do ZHP, nadając numery, zatwierdzając bohaterów i mianując drużynowych 143 drużyn. W czerwcu 1957 w 11 hufcach istniało już 273 drużyn, w których działało ok. 8000 zuchów, harcerek, harcerzy, instruktorek i instruktorów. Rok później było już 349 drużyn[4].
W latach 1957–1958 z podziału dotychczasowych hufców powstały 24 nowe hufce środowiskowe: z hufca Ochota – wyodrębniono Włochy, ze Starego Miasta – Hufiec Harcerek Stare Miasto, Hufiec Harcerzy Stare Miasto i Hufiec Harcerzy Stare Miasto-Grzybów, z Grochowa – Saską Kępę, z Pragi – Pragę Centralną, Pragę Nową i Targówek, z hufca Śródmieście – Agrikola i Filtry, z hufca Żoliborz – Bielany, z hufca Wola – Koło, Młynów i Redutę. Powstał też oddzielny Hufiec Walterowski (początkowo eksterytorialny, później określono szkoły z drużynami należącymi do tego hufca).
W latach 1960–1963 ponownie połączono je w duże hufce dzielnicowe, z etatowymi komendantami, pomimo protestów drużyn i instruktorów. Tym samym dostosowano liczbę i granice hufców do nowo utworzonych 7 dzielnic Warszawy. W 1961 komenda chorągwi otrzymała od władz miasta teren na Cyplu Czerniakowskim, gdzie stworzono bazę żeglarską – Harcerski Ośrodek Wodny. Uzyskał on wówczas również uprawnienia hufca, skupiającego wszystkie drużyny z terenu chorągwi o specjalności wodnej, później przekształconego w Chorągwiany Ośrodek Specjalności Wodnych i Żeglarskich[4].
Organizowano wypoczynek letni w ramach Harcerskiej Akcji Letniej (HAL), Harcerskiej Akcji Letniej Młodzieży Starszej (HALMS), akcji obozowej „Warmia i Mazury” (WiM), Akcje Nieobozowego Lata (NAL). Powstawały drużyny specjalnościowe: fotograficzne, teleradiotechniczne, motoryzacyjne i inne, z własnymi pracowniami, drużyny Młodzieżowej Służby Ruchu. W chorągwi działał teatr harcerski „Gawęda” pod kierownictwem hm. Andrzeja Kieruzalskiego oraz harcerski Chór Chorągwi Warszawskiej pod batutą hm. Władysława Skoraczewskiego.
Chorągiew Stołeczna, od 1967
Chorągiew Stołeczna została utworzona 1 czerwca 1967 rozkazem L.5/67 Naczelnika ZHP. W dniu 7 maja 1967 na stadionie Legii przy udziale ok. 30 tysięcy harcerzy chorągiew przyjęła nazwę Chorągwi Stołecznej i otrzymała imię Bohaterów Warszawy. W latach 1965–1969 imiona przyjmowały także hufce warszawskie, w zamyśle komendy chorągwi miały to być organizacje lub formacje wojskowe zasłużone dla Warszawy – tak hufiec Mokotów przyjął imię Szarych Szeregów. Jednak pod naciskiem komitetów dzielnicowych PZPR[2] nadawano hufcom imiona formacji komunistycznych i lewicowych: hufcowi Praga-Południe – imię 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, Żoliborz – Batalionu AL Czwartacy, oraz bohaterów socjalistycznych i komunistycznych: Stanisława Dubois, Władimira Komarowa, gen. Karola Świerczewskiego.
Początkowo chorągiew obejmowała 7 hufców z obszaru miasta stołecznego Warszawy. W 1975 w związku z reformą administracyjną państwa zlikwidowana została Chorągiew Mazowiecka, a Chorągiew Stołeczna przejęła część jej hufców[2]. Składała się odtąd z 33 hufców i 19 gminnych i miejskich związków drużyn, liczba hufców często jednak ulegała zmianom.
W 10. rocznicę nadania chorągwi imienia, w maju 1977 sztandar chorągwi udekorowano Krzyżem Za zasługi dla ZHP.
W okresie PRL, a zwłaszcza w latach 70. zuchy, harcerze i instruktorzy uczestniczyli w różnorodnych imprezach propagandowych: pochodach pierwszomajowych, obchodach rocznic powstania PRL i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[4], w uroczystościach 1000-lecia Państwa Polskiego, kampanii „Iskra” z okazji 100. rocznicy urodzin Włodzimierza Lenina, czynach partyjnych. Brali też udział w alertach naczelnika ZHP, kampanii Dwadzieścia lat siedemsetletniej Warszawy, uczestniczyli w budowie Centrum Zdrowia Dziecka, w operacji 1001-Frombork i Bieszczady-40. Organizowali harcerskie festyny młodzieży szkolnej na Starym i Nowym Mieście oraz na Podzamczu.
W 1979 Chorągiew Stołeczna liczyła 114 tysięcy zuchów, harcerzy i instruktorów, a w jej skład wchodziło 45 hufców.
22 listopada 1980 powstało w Warszawie porozumienie Kręgów Instruktorów Harcerskich im. A. Małkowskiego (KIHAM), którego głównym założeniem było odrodzenie moralne harcerstwa w duchu tradycyjnego tekstu Prawa i Przyrzeczenia Harcerskiego (z 1932 roku) i odkomunizowanie ruchu.
1 października 1983 na Podwalu odsłonięto Pomnik Małego Powstańca, zbudowany z inicjatywy warszawskich harcerzy za zebrane przez nich fundusze[5].
W 1983 i 1987 podczas pielgrzymek Jana Pawła II harcerze ze środowisk KIHAM, a następnie półtajnego Ruchu Harcerskiego Rzeczypospolitej wbrew zakazom władz organizowali służbę sanitarną i porządkową – Białą Służbę, wspierającą służby kościelne. Niektórych jej uczestników spotykały potem kary i represje (jednego z liderów Ruchu Harcerskiego uczestniczącego w Białej Służbie zwolniono z funkcji drużynowego, a działalność 16 WDH władze hufca zawiesiły).
W 1988 w chorągwi istniały 43 hufce (w tym 7 dzielnicowych, 12 miejskich, 12 miejsko-gminnych i 12 gminnych), skupiające łącznie: 16.679 zuchów, 23.276 harcerzy, 6.448 harcerzy starszych i 3.101 instruktorów[6].
Hufce dzielnicowe
Hufce miejskie
Hufce miejsko-gminne
Hufce gminne
Warszawa-Mokotów im. Szarych Szeregów
Warszawa-Ochota im. płk. Cypriana Godebskiego
Warszawa-Praga-Południe im. I Warszawskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki
Warszawa-Praga-Północ im. Stanisława Dubois
Warszawa-Śródmieście
Warszawa-Wola im. gen. Karola Świerczewskiego
Warszawa-Żoliborz im. Batalionu Czwartaków AL
Józefów
Legionowo im. Rodziny Skoneckich
Marki im. Cypriana Kamila Norwida
Milanówek im. Janusza Kusocińskiego
Otwock im. I Praskiego Pułku Piechoty
Piastów
Pruszków im. Bolesława Bieruta
Sulejówek im. Batalionu „Zośka”
Wesoła im. kpt. Władysława Wysockiego
Ursus im. Mieczysława Bema
Ząbki im. Bohaterów Lotnictwa Polskiego
Zielonka im. Janusza Korczaka
Błonie im. hm. Edwarda Przybysza
Brwinów-Podkowa Leśna
Grodzisk Mazowiecki im. Leonida Teligi
Góra Kalwaria im. 4 Dywizji Piechoty im. J. Kilińskiego
Karczew im. Bohaterów Powstania Styczniowego
Konstancin-Jeziorna
Nowy Dwór Mazowiecki im. por. Mieczysława Kalinowskiego
Ożarów Mazowiecki
Piaseczno im. Bohaterów Pokoju
Radzymin im. Juliusza Dąbrowskiego
Serock im. Bolesława Kowalskiego ps. Ryszard
Wołomin im. hm. Mieczysława Cicheckiego
Celestynów im. Bohaterów Akcji pod Celestynowem
Czosnów im. Gwardii Ludowej
Jabłonna im. Synów Pułku
Kampinoski
Leszno im. Bohaterów Puszczy Kampinoskiej
Lesznowola
Łomianki
Michałowice
Nadarzyn im. 4 Dywizji Piechoty im. J. Kilińskiego
Na początku lat 90. chorągiew wydawała „Na szlaku. Pismo warszawskiego harcerstwa”.
Po zniesieniu w 1995 przez Zjazd ZHP wersji Przyrzeczenia Harcerskiego, w której nie składa się ślubu służby Bogu, od związku odłączył się ówczesny hufiec Warszawa-Śródmieście i utworzył w 1996 odrębną organizację – Stowarzyszenie Harcerskie. Obecnie na terenie dzielnicy Śródmieście działa Hufiec ZHP Warszawa-Centrum.
W latach 2010–2011 w ramach obchodów stulecia harcerstwa w Warszawie zorganizowano m.in. sadzenie dębów stulecia w Parku Bródnowskim i wystawę Czuwaj Prago! Stulecie harcerstwa w prawobrzeżnej Warszawie w Muzeum Warszawskiej Pragi. W dniach 11–12 czerwca 2011 na Polu Mokotowskim zorganizowano chorągwiany Stołeczny Zlot Stulecia Harcerstwa „Warszawa 2011”[8]. Z okazji stulecia harcerstwa Rada m.st. Warszawy uhonorowała Chorągiew Stołeczną medalem Zasłużony dla Warszawy. Podczas uroczystej XXI sesji rady odznaczenie odebrał komendant chorągwi hm. Waldemar Kowalczyk.
W 2012 Chorągiew Stołeczna obchodziła 45-lecie utworzenia.
W dniu 16 czerwca 2012, po 19 latach pełnienia funkcji przez hm. Waldemara Kowalczyka, na komendantkę Chorągwi Stołecznej wybrana została hm. Paulina Gajownik.
Od 2013 chorągiew wydaje miesięcznik „Instruktor”.
W 2014 harcerze Chorągwi i 3 innych organizacji harcerskich działających w Warszawie uczestniczyli wspólnie w obchodach 70. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego, zorganizowanych pod hasłem Harcerki i harcerze łączą miasto. W tym samym roku powołano Szkołę Instruktorską Chorągwi Stołecznej „Iluminacja”.
W maju 2016 zorganizowano zlot chorągwi „Synergia”.
W 2017 Chorągiew Stołeczna obchodziła 50-lecie nadania jej imienia Bohaterów Warszawy. Z tej okazji zorganizowano cykl imprez, m.in. 7 maja – zbiórkę chorągwi.
Obecnie (2024) stan liczebny wynosi ok. 11 600 osób, w tym ok. 500 członków drużyn NS oraz ok. 1600 instruktorów i wędrowników pełniących funkcje instruktorskie.
W chorągwi działają:
referaty programowo-metodyczne:
referat wędrowniczy,
referat ds. szczepów,
referat metodyczny,
referat Nieprzetartego Szlaku;
komisja stopni instruktorskich;
Chorągwiana Szkoła Instruktorska „Iluminacja”;
komisja historyczna;
zespoły specjalności:
Inspektorat Harcerskiej Służby Granicznej i Służby Zabezpieczenia (obejmuje swoim działaniem także Harcerską Służbę Ruchu Drogowego),
Inspektorat Ratowniczy,
Inspektorat Wychowania Wodnego - Zespół Pilota Chorągwi Stołecznej ZHP,
Kapituła Harcerskiej Odznaki Strzeleckiej Chorągwi Stołecznej ZHP (przejęła zadania prowadzone wcześniej przez Inspektorat Sportów Obronnych),
Klub Harcerskich Honorowych Dawców Krwi „Stołeczna Kropla Braterstwa”.
Święto Chorągwi
Co roku 1 października obchodzone jest Święto Chorągwi, które kończy się złożeniem kwiatów pod Pomnikiem Małego Powstańca.
Odznaka Chorągwiana
Zuchy i harcerze Chorągwi Stołecznej mogą zdobywać Odznakę Chorągwianą. Warunkiem jej zdobycia są m.in. podjęcie działań społecznie użytecznych na rzecz miasta i województwa oraz lepsze poznanie miasta i jego historii.
↑ abcdStefan Romanowski: Chorągiew Stołeczna ZHP w latach 1956–1996, część I-III. Warszawa: Instruktorski Krąg Pokoleń „Romanosy”, Harcerskie Biuro Wydawnicze „Horyzonty”, 2000–2001. ISBN 83-86873-74-4. Brak numerów stron w książce
↑Wiesław Głębocki: Warszawskie pomniki. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, s. 105. ISBN 83-7005-211-8.
↑Historia Chorągwi Stołecznej Związku Harcerstwa Polskiego w latach 1956–2010 kadencjami pisana. T. II. Warszawa: Chorągiew Stołeczna ZHP, 2012, s. 8–9.
↑Warszawska Nike. Chorągiew Stołeczna Związku Harcerstwa Polskiego. [dostęp 2017-12-13].
Bibliografia
Historia Chorągwi Stołecznej Związku Harcerstwa Polskiego w latach 1956–2006 kadencjami pisana. Zbiór podstawowych dokumentów. Tom I. Adam Czetwertyński, Andrzej Rzuchowski (red.). Warszawa: Komisja Historyczna Chorągwi Stołecznej ZHP, 2010. ISBN 978-83-61718-16-1. Brak numerów stron w książce
Historia Chorągwi Stołecznej Związku Harcerstwa Polskiego w latach 1956–2010 kadencjami pisana. Zbiór podstawowych dokumentów. Tom II. Adam Czetwertyński, Andrzej Rzuchowski (red.). Warszawa: Komisja Historyczna Chorągwi Stołecznej ZHP, 2012. ISBN 978-83-61718-20-8. Brak numerów stron w książce
هذه المقالة يتيمة إذ تصل إليها مقالات أخرى قليلة جدًا. فضلًا، ساعد بإضافة وصلة إليها في مقالات متعلقة بها. (نوفمبر 2023) هذه مقالة غير مراجعة. ينبغي أن يزال هذا القالب بعد أن يراجعها محرر مغاير للذي أنشأها؛ إذا لزم الأمر فيجب أن توسم المقالة بقوالب الصيانة المناسبة. يمكن أيضاً ت
Artikel atau sebagian dari artikel ini mungkin diterjemahkan dari Gereja Rasul Suci di en.wikipedia.org. Isinya masih belum akurat, karena bagian yang diterjemahkan masih perlu diperhalus dan disempurnakan. Jika Anda menguasai bahasa aslinya, harap pertimbangkan untuk menelusuri referensinya dan menyempurnakan terjemahan ini. Anda juga dapat ikut bergotong royong pada ProyekWiki Perbaikan Terjemahan. (Pesan ini dapat dihapus jika terjemahan dirasa sudah cukup tepat. Lihat pula: panduan penerj...
Ríos Rosas (75) Barrio de Madrid Localización de Ríos Rosas en ChamberíPaís España• Com. autónoma Comunidad de Madrid• Ciudad Madrid• Distrito ChamberíUbicación 40°26′32″N 3°41′50″O / 40.44222222, -3.69722222[editar datos en Wikidata] Ríos Rosas es un barrio de Madrid perteneciente al distrito de Chamberí. Toma su nombre de la calle que lo vertebra en sentido este-oeste. Está limitado por las calles Bra...
هذه مقالة غير مراجعة. ينبغي أن يزال هذا القالب بعد أن يراجعها محرر مغاير للذي أنشأها؛ إذا لزم الأمر فيجب أن توسم المقالة بقوالب الصيانة المناسبة. يمكن أيضاً تقديم طلب لمراجعة المقالة في الصفحة المخصصة لذلك. (مايو 2019) يفتقر محتوى هذه المقالة إلى الاستشهاد بمصادر. فضلاً، ساهم ف
Animal da raça Trakehner em prova de adestramento. Cavalo de sangue quente ou cavalo quase de sangue (em inglês, warmblood, e em francês, cheval de sang chaud) são expressões correntes do domínio da criação equina, que designam um cavalo pertencente a uma raça vívida e rápida, como o Puro-sangue inglês, ou um cavalo que é resultado da cruza de um Puro-sangue inglês ou de um Cavalo árabe.[1] O termo distingue-se de cavalos demi-sangue ou meio-sangue, aplicado a animais...
13th-century Archbishop of York and Lord Chancellor Walter de GrayArchbishop of YorkTomb of Archbishop de Gray in York MinsterElected10 November 1215Term ended1 May 1255PredecessorGeoffrey PlantagenetSuccessorSewal de BovilOther post(s)Bishop of LichfieldBishop of WorcesterOrdersConsecration5 October 1214Personal detailsBornWalter de Grayc. 1180Eaton, Norwich, NorfolkDied1 May 1255FulhamBuriedYork MinsterParentsJohn de GrayLord ChancellorIn office1205–1214MonarchJohn of EnglandPreceded byHu...
NBA award Walter A Brown Championship TrophyThe original Walter A. Brown TrophySportBasketballCompetitionNBA PlayoffsAwarded forWinning the NBA FinalsHistoryFirst award1947Final award1976First winnerPhiladelphia WarriorsMost winsBoston Celtics (13)Most recentBoston Celtics (1975-76)WebsiteNBA.com National Basketball Association awards and honors Team awards Larry O'Brien Championship Trophy Bob Cousy Trophy Maurice Podoloff Trophy Wayne Embry Trophy Willis Reed Trophy Chuck Cooper Trophy Walt...
Paroki Santo KristoforusLokasiJl. Trans Sumatera KM 4 Kabupaten Lampung SelatanJumlah anggota/umat1.220 jiwa (2022)SejarahDidirikanApril 1988[1]DedikasiSanto KristoforusAdministrasiKeuskupanKeuskupan TanjungkarangImam yang bertugasRD. Antonius Untoro, Pr. (Pastor Paroki) RD. Fransiskus Supomo, Pr.ParokialStasi7 Paroki Santo Kristoforus, Bakauheni adalah salah satu paroki dalam Gereja Katolik Roma di bawah naungan Keuskupan Tanjungkarang. Gereja ini terletak di Umbul Jering – Bakauhe...
Footfalls of Indian History AuthorSister NiveditaPublisherGreen, and CoPublished in English1915 Footfalls of Indian History (1915) is a book written by Sister Nivedita.[1] Nivedita dedicated her life for the service of India.[2] In the book the author has discussed on several chapters of Indian history about its glory and drawbacks. The most important topics of Indian history like religions of India, Indian philosophy, Indian culture, and Indian architecture have been dis...
1940 Indian filmChandikaDirected byR. S. PrakashWritten byMuttaneni Venkata Chennakesavulu (story) Kopparapu Subba Rao (Dialogues )Produced byMirjapuram MaharajaStarringP. KannambaVemuri GaggaiahBellary RaghavaCinematographyKamal GhoshMusic byKopparapu Subba RaoRelease date 12 April 1940 (1940-04-12) Running time184 minutesCountryIndiaLanguageTelugu Chandika (Telugu: చండిక) is a 1940 Telugu film directed by R. S. Prakash. Veteran actress P. Kannamba portrayed the role...
This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: The Brew band – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (April 2010) (Learn how and when to remove this template message) The BrewBackground informationOriginEnglandGenresBlues rock, hard rockYears active2005–presentLabelsNapalm Records, Jazzhaus Rec...
Shah of Iran, 1785 to 1789 For other uses, see Jafar Khan (disambiguation). Jafar KhanPortrait of Jafar Khan ZandShah of IranReignFebruary 18, 1785 – January 23, 1789PredecessorAli-Morad Khan ZandSuccessorSayed Morad KhanDied23 January 1789Zand Palace, ShirazIssueLotf Ali KhanDynastyZand dynastyFatherSadeq Khan ZandReligionShia Islam Jafar Khan Zand, (Persian: جعفر خان زند) was the seventh shah (king) of the Zand dynasty of Iran from 1785 to 1789. He was the son of Sadiq Khan Zand...
1985 single by New Order The Perfect KissSingle by New Orderfrom the album Low-Life B-sideThe Kiss of DeathPerfect PitReleased13 May 1985Recorded1984Genre Synth-pop[1] dance-pop[2] disco[3][4] Length4:48 (Album version)8:46 (Full version)LabelFactory - FAC 123Songwriter(s) Gillian Gilbert Peter Hook Stephen Morris Bernard Sumner[5] Producer(s)New OrderNew Order singles chronology Murder (1984) The Perfect Kiss (1985) Sub-culture (1985) The Perfect Kiss ...
Hyères-Toulon Var Basket Datos generalesNombre completo Hyères-Toulon Var BasketDeporte BaloncestoFundación 1990Colores Amarillo y azul marino Presidente Christian GianniniEntrenador Kyle MillingInstalacionesEstadio cubierto Palais des sports JauréguiberryUbicación Toulon, FranciaCapacidad 4.700 espectadoresUniforme CompeticiónLiga NM1PalmarésTítulos Títulos nacionales 1 Pro B 1 Copa de FranciaWeb oficial[editar datos en Wikidata...
Former Australian federal electoral division DarwinAustralian House of Representatives DivisionCreated1903Abolished1955NamesakeCharles Darwin The Division of Darwin was an Australian Electoral Division in Tasmania.[1] The division was created in 1903 and abolished in 1955,[2] when it was replaced by the Division of Braddon. It was named after Charles Darwin, who visited Australia in 1836. It is not related to the city of Darwin in the Northern Territory. It was located in nort...
1988 live album by Lynyrd SkynyrdSouthern by the Grace of GodLive album by Lynyrd SkynyrdReleasedMarch 21, 1988Recorded1987GenreSouthern rockLabelMCALynyrd Skynyrd chronology Legend(1987) Southern by the Grace of God(1988) Skynyrd's Innyrds: Their Greatest Hits(1989) Professional ratingsReview scoresSourceRatingAllmusic [1] Southern by the Grace of God is a live album by southern rock band Lynyrd Skynyrd, recorded during the Lynyrd Skynyrd Tribute Tour in 1987. These live conc...
The match between Switzerland and Albania on 11 June 2003 at the Stade de Genève, Geneva Standings and results for Group 10 of the UEFA Euro 2004 qualifying tournament. Group 10 consisted of Albania, Georgia, Republic of Ireland, Russia and Switzerland. Group winners were Switzerland, finishing one point ahead of Russia, who qualified for the play-offs. Standings Pos Teamvte Pld W D L GF GA GD Pts Qualification 1 Switzerland 8 4 3 1 15 11 +4 15 Qualify for final tournament —...
1970 British filmMoniqueTheatrical release posterDirected byJohn BownWritten byJohn BownProduced byMichael StyleExecutiveTony TenserStarringJoan AlcornSibylla KayDavid SumnerCarol HawkinsCinematographyMoray GrantEdited byRichard SidwellMusic byJacques LoussierDistributed byTigonRelease date 1970 (1970) Running time88 minutesCountryUnited KingdomLanguageEnglishBudget£51,000[1] Monique is a 1970 British drama film directed and written by John Bown and starring Joan Alcorn, Sibylla...
У этого термина существуют и другие значения, см. Апсида (значения). Типичная раннехристианская византийская апсида с полусферическим полукуполом в Сант-Аполлинаре-ин-Классе Апси́да (от др.-греч. ἁψίς, ἁψῖδος — свод), абси́да (лат. absis) — примыкающий к основному о...
1975 Indian filmThottathellam PonnagumTheatrical release posterDirected byR. VittalWritten byPanchu ArunachalamProduced byK. BalakrishnanS. KamakshiR. M. ManikkamStarringJaishankarJayachitraCinematographyDuttEdited byN. DamodaranR. VittalMusic byVijaya BhaskarProductioncompanyGeetha ChitraRelease date 10 January 1975 (1975-01-10) CountryIndiaLanguageTamil Thottathellam Ponnagum (transl. All that is touched will turn to gold) is a 1975 Indian Tamil-language film directed b...