Charlotte Badger (ur. 1778, zm. po 1815) – brytyjska przestępczyni skazana na zesłanie do Australii, w późniejszym czasie uważana za pierwszą australijską piratkę. Była także jedną z dwóch pierwszych białych kobiet, które osiedliły się w Nowej Zelandii.
Życiorys
Charlotte Badger była córką Thomasa i Ann Badgerów, urodziła się w 1778 i została ochrzczona 31 lipca tegoż roku[1][2]. W 1796 włamała się do domu i ukradła kilka gwinei i jedwabną chustkę[3][2], za co została skazana na siedem lat zesłania w kolonii karnej Nowa Południowa Walia[4].
W 1806, już po obyciu kary, udała się w podróż na pokładzie „Venus”, gdzie pracowała jako służąca[2]. Dokładny przebieg dalszych wydarzeń nie jest znany, ale prawdopodobne jest, że Badger wraz z inną byłą zesłanką do Australii Catherine Hagerty namówiły załogę do tego, aby przejąć statek w czasie, kiedy kapitan przebywał na lądzie w Port Dalrymple[2].
Badger i Hagerty wraz z ich partnerami Johnem Lancashire i Benjaminem Kellym osiedlili się w Bay of Islands w północnej części Nowej Zelandii[2]. Badger i Hagerty były pierwszymi europejskimi kobietami, które osiedliły się w Nowej Zelandii[1]. Lancashire i Kelly także zostali schwytani, a Hagerty zmarła na gorączkę tropikalną[2].
Dalszy los Charlotte Badger nie jest znany[2]. Według niektórych podań spędziła resztę życia jako żona wodza jednego z plemion Bay of Islands, według innych udało jej się uciec do Stanów Zjednoczonych[2].
Zmarła około lub po 1816[5].
Australijska pisarka Lorae Parry opisała część życia Charlotte Badger w sztuce Vagabonds[6].
W 2013 Jack Hayter wydał płytę Charlotte Badger w której opisał życie Charlotte Badger[7].
Przypisy
