Cerkiew św. Onufrego w Rukomyszu

Cerkiew św. Onufrego

Церква святого Онуфрія

nr rej. 61-212-5023
cerkiew parafialna
Widok na cerkiew
Państwo	Ukraina
Obwód	tarnopolski
Miejscowość	Rukomysz
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Kościół Prawosławny Ukrainy
Eparchia	tarnopolsko-buczacka
Wezwanie	św. Onufrego
Wspomnienie liturgiczne	12/25 czerwca
Historia Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • kamień Kopuła • liczba kopuł 1 Liczba ikonostasów 1
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego Cerkiew św. Onufrego
Położenie na mapie Ukrainy Cerkiew św. Onufrego
49,095°N 25,377°E

Cerkiew św. Onufrego – zabytkowa niewielka obronna cerkiew parafialna w Rukomyszu, wsi w rejonie buczackim obwodu tarnopolskiego na Ukrainie.

Wiadomości

Konsekrowana w 1768 jako cerkiew greckokatolicka, obecnie jest cerkwią parafialną w jurysdykcji Kościoła Prawosławnego Ukrainy (do 2018 r. należała do Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego). Słynna przede wszystkim z powodu znajdującej się w niej rzeźbionej figury świętego Onufrego, za autora której uważa się Jana Jerzego Pinzla.

Cerkiew została zamknięta przez władzę bolszewicką w 1953.

30 lipca 2012 kamienie ze skał spadły na przedsionek cerkwi i zrujnowały go^[1]; przyczyną zdarzenia były wybuchy podczas budowy drogi objazdowej obok Buczacza^[2] Jednak figura świętego Onufrego ocalała, zniszczeniu uległa tylko część jednego palca na ręce.

Zobacz też

• Cerkiew Świętego Onufrego w Husiatynie

Przypisy

1. На Тернопільщині брили зі скелі впали на церкву XV століття // Релігійно-інформаційна служба України. — 2012. — 31 липня.
2. Ура, канікули!. truskavetskyjvisnyk.io.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-06)]. // Трускавецький вісник. — 2011. — № 62 (22 черв.)

Bibliografia

• Sadok Barącz: Pamiątki buczackie. Lwów: Drukarnia Gazety Narodowej, 1882, 168 s..
• Mychało Stankewycz: Buczacz ta okołyci. Lwów: СКІМ, 2010, 256 s., іl. ISBN 966-95709-0-4. (ukr.)

Linki zewnętrzne

• Rukomysz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 960 .
• Rukomysz – pustelnie w grotach skalnych i Zarwanica- „Lourdes” unickie w: Nasze wakacje we Lwowie i na Podolu