Decyzję o budowie tej świątyni w Czarnobylu podjęto w 1749 – jej budowa zakończyła się w 1779[2]. Pierwszy groźny pożar strawił drewniany chram w 1849 – do jego odbudowy w latach 1851–1852 użyto materiałów z rozebranej zarządzeniem gubernatora kijowskiego Bibikowa molennystaroobrzędowców, do cerkwi św. Eliasza przeniesiono również część tamtejszych ikon[3]. Po raz kolejny czarnobylska cerkiew spłonęła w 1872, odbudowano ją w 1877[4] w postaci murowanej świątyni, na której konstrukcję przeznaczono 80 tys. rubli. Poświęcenia obiektu dokonano w 1878[5].
W 1929 władze radzieckie zamknęły świątynię i w latach 30. XX w. wykorzystywano ją jako magazyn ziarna[6]. Przywrócona do celów sakralnych w 1942, była czynna aż do ewakuacji całej ludności cywilnej w związku z katastrofą jądrową w 1986[7]. Od 1990 okazjonalnie zaczęto znów odprawiać w niej nabożeństwa, a od 2001 przywrócono regularne nabożeństwa i działalność parafii[8]. Należała do Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego, zaś 22 listopada 2023 przeszła do Kościoła Prawosławnego Ukrainy[1].
↑Черніговець М.В., Черніговець Н.М., 2011: Чорнобиль: іст. нарис. Wydawnictwo Неопалима купина, str. 56. ISBN 978-966-2002-05-8
↑Taranec Sergej Vasil'evič, „Staroobrâdčestvo goroda Kieva i Kievskoj gubernii”, Institut ukrainskoj arheografii i istočnikovedeniâ im. M. S. Gruševskogo, Kijów 2004, ISBN 966-02-3386-8
↑Черніговець М.В., Черніговець Н.М., 2011, str. 56
