Cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak” i Świętych Niewiast Niosących Wonności w Niżnym Nowogrodzie

Cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak” i Świętych Niewiast Niosących Wonności

nr rej. 5210012000
cerkiew parafialna
Widok ogólny
Państwo	Rosja
Obwód	niżnonowogrodzki
Miejscowość	Niżny Nowogród
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Eparchia	niżnonowogrodzka
Wezwanie	Świętych Niewiast Niosących Wonności, Ikony Matki Bożej „Znak”
Wspomnienie liturgiczne	3. niedziela po Passze; 27 listopada/10 grudnia
Historia Data zakończenia budowy I poł. XVII w.; XIX w. Data poświęcenia 1649 Data zamknięcia po 1917 Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna Data reaktywacji lata 90. XX w.
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • kamień Wieża kościelna • liczba wież 1 Dzwonnica • typ dzwonnicy wbudowana
Położenie na mapie Niżnego Nowogrodu Cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak” i Świętych Niewiast Niosących Wonności
Położenie na mapie Rosji Cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak” i Świętych Niewiast Niosących Wonności
Położenie na mapie obwodu niżnonowogrodzkiego Cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak” i Świętych Niewiast Niosących Wonności
56°19′27,07″N 43°59′41,84″E
Strona internetowa

Cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak” i Świętych Niewiast Niosących Wonności – jedna z najstarszych cerkwi prawosławnych w Nowogrodzie.

Cerkiew pod tym wezwaniem istniała na miejscu współczesnej w XIII wieku. Była to drewniana budowla, zastąpiona w I poł. XVII obecną, murowaną. Świątynia jest dwupoziomowa: górna cerkiew nosi wezwanie Świętych Niewiast Niosących Wonności, zaś patronką dolnej jest szczególnie czczona w mieście Ikona Matki Bożej „Znak”. Budynek został poświęcony w 1649.

W dalszym okresie od północnej strony budynku zostały do niego dobudowane dwie kaplice: górna pod wezwaniem Świętych Piotra i Pawła i dolna św. Eutymiusza Suzdalskiego, który został w dzieciństwie ochrzczony w świątyni. Dalsza rozbudowa cerkwi miała miejsce w XIX wieku. W 1830 biskup nowogrodzki Metody wzniósł przy niej kaplicę św. Makariusza Żółtowodzkiego, również pochodzącego z Nowogrodu. W 1897 cała świątynia została rozszerzona dzięki środkom wpłaconym przez wiernych, w tym sumie 18 600 rubli przekazanej przez Mariję Boczkariową.

W czasach radzieckich cerkiew została zamknięta i zmieniona w technikum przemysłu lekkiego. Została zwrócona eparchii niżnonowogrodzkiej w latach 90. XX wieku. W 2004 biskup nowogrodzki i arzamaski Jerzy poświęcił odnowione kopuły świątyni.

Szczególną czcią cieszą się przechowywane w budynku relikwie św. Makariusza Żółtowodzkiego oraz mniszek z monasteru w Diwiejewie: Aleksandry, Marty i Heleny.

Bibliografia

• Opis cerkwi na stronach eparchii