Kompleks Centrum Nauki i Edukacji Muzycznej „Symfonia” został zrealizowany na zlecenie Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach[1]. Budowa budynku rozpoczęła się w lipcu 2005 roku[2], a został on oficjalnie otwarty 11 grudnia 2007 roku[3]. Wykonawcą „Symfonii” był Budimex, natomiast łączny koszt prac budowlanych wyniósł około 50 mln złotych[4].
Projekt budynku powstał w wyniku uzyskania I nagrody w ogólnopolskim konkursie realizacyjnym[5], a opracowała go pracownia Konior Barysz Architekci (po 2005 roku prace kontynuowano w Konior Studio)[6], której głównymi projektantami byli: Tomasz Konior, Krzysztof Barysz, Andrzej Witkowski i Aleksander Nowacki[6]. Projekt został wykonany w latach 2004–2006[1].
Gmach składa się z dwóch bloków powstałych na rzucie litery „L” pomiędzy ulicami K. Damrota i Zacisze[9] – sala koncertowa(inne języki) i część biblioteczno-administracyjna. Połączono je z dwoma zabytkowymi budynkami Akademii – z willą przy ulicy Zacisze i gmachem przy ulicy Wojewódzkiej[6][6]. „Symfonia” stanowi jednocześnie rozbudowę istniejącego zabytkowego budynku głównego Akademii, tworząc kontynuację pierzei zabudowy ulicy K. Damrota[5].
Część biblioteczno-administracyjna ciągnie się wzdłuż tylnej elewacji zabytkowego gmachu Akademii. Jest to prostopadłościenny budynek, który połączono z zabytkowym gmachem w formie przeszklonego atrium, dzięki czemu część neogotyckiej tylnej elewacji znalazła się we wnętrzu kompleksu. Sala koncertowa została usytuowana wzdłuż ulicy K. Damrota[6]. Pomiędzy salą koncertową a częścią administracyjną znajduje się kolejna przeszklona przestrzeń, która ma akcentować zmianę pomiędzy obiema częściami gmachu „Symfonii”[9].
W „Symfonii” znajdują się dwa wejścia: dla studentów od strony wewnętrznego dziedzińca oraz dla publiczności koncertów od strony ulicy K. Damrota[6].
Elewacja „Symfonii” została wykonana z cegły, nawiązując w ten sposób do okolicznej zabudowy. Okna są umieszczone w wąskich podłużnych niszach, które stanowią inspirację z detali architektury gotyckiej, a duże płaszczyzny ścian przyozdobiono nieregularnym ornamentem z wysuniętych cegieł[6].
Pomiędzy nową częścią a starym gmachem Akademii Muzycznej znajduje się przeszklone atrium, tworząc przestrzeń publiczną dla całego założenia architektonicznego kompleksu budynków Akademii, łączącą funkcję foyer, zimowego ogrodu, kawiarni i miejsca spotkań[1]. Znajduje się tu także amfiteatr dla kameralnych koncertów i miejsce wystaw[4].
Nowy ze starym budynkiem łączy także na poziomie pierwszego pięta przeszklony łącznik, a na poziomie piwnic korytarz[5]. W kondygnacji podziemnej „Symfonii” zlokalizowany jest natomiast parking na 70 samochodów[9] oraz pomieszczenia techniczne[5].
Część biblioteczno-administracyjna mieści na piętrach uczelniane komórki: bibliotekę, salę prób, studia nagrań, pomieszczenia administracji, zespół garderób, salę konferencyjną i część hotelową[9].
Już na etapie konkursu najważniejszym zadaniem było znalezienie rozwiązania dającego najlepszą akustykę sali koncertowej[5]. Zrealizowano projekt sali na 470 miejsc[9] w typie sali dwuprzestrzennej, tj. otoczenie przestrzeni widowni i estrady „przestrzenią wybrzmiewania” z możliwością ich łączenia za pomocą ruchomych drzwi[5]. Sufit akustyczny sali składa się z wewnętrznego rusztu z drewna klejonego częściowo rozpraszającego i częściowo wypełnionego regulowanymi, drewnianymi ekranami[4]. Powyższe rozwiązania pozwoliły na zróżnicowanie warunków pogłosowych we wnętrzu w zależności od rodzaju wykonywanej na sali koncertowej muzyki[5].
Pod względem budulca we wnętrzu „Symfonii” dominuje cegła uzupełniona betonem. Posadzki w otwartych przestrzeniach zewnętrznych i wewnętrznych wykonano z cegły klinkierowej, a detale ze szkła i stali[4]. Korpus i szkielet sali koncertowej jest wykonany z betonu, a wnętrze z klejonego drewna gruszowego[9].
