Darbyshire na ZIO 2010
|
Data i miejsce urodzenia
|
6 grudnia 1963 w Arborg
|
Obywatelstwo
|
Kanada
|
Wzrost
|
168[1] cm
|
Informacje klubowe
|
Klub
|
Calgary Winter Club
|
Dorobek medalowy
|
|
Carolyn Darbyshire-McRorie (ur. 6 grudnia 1963 w Arborg, Manitoba), kanadyjska curlerka, srebrna medalistka olimpijska z Vancouver 2010. W latach 2005–2011 grała jako druga w drużynie Cheryl Bernard, jest zawodniczką Calgary Curling Club.
Darbyshire w curling gra od 11 roku życia. W 2001 jako trzecia w zespole Heather Rankin (wówczas Fowlie) wystąpiła w Canadian Olympic Curling Trials[2]. Zespół zajął wówczas 6. miejsce. W sezonie 2004/2005 była członkinią drużyny Renelle Bryden, dotarła wówczas do półfinału Trail Appliance Ltd Autumn Gold Curling Classic i finału BDO Curling Classic[3].
Od sezonu 2005/2006 Carolyn Darbyshire gra w obecnym składzie. Z tym zespołem wygrała w 2007 i 2009 mistrzostwa Alberty i wystąpiła na Tournament of Hearts zajmując odpowiednio 5. i 7. lokaty. W 2009 ponownie grała w eliminacjach olimpijskich, wygrywając ten turniej w lutym 2010 reprezentowała Kanadę na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Vancouver. Gospodynie turnieju zakwalifikowały się do finału, w którym uległy 6:7 Szwedkom (Anette Norberg)[4].
8 lutego 2011 zawodniczki ogłosiły rozpad zespołu olimpijskiego. Darbyshire i Morris postanowiły utworzyć własne drużyny. Carolyn Darbyshire stwierdziła, że gdy będzie to potrzebne z chęcią wystąpi jako rezerwowa u boku Bernard[5]. W sezonie 2011/2012 McRorie stworzyła swój zespół. Występowała również z Shannon Kleibrink, w jej składzie zastępowała Bronwen Webster.
Carolyn Darbyshire znana jest z wykonywania bardzo niskiej pozycji przy wypuszczaniu kamienia (tzw. Manitoba tuck) oraz z częstego używania przy wykonywaniu zagrań kukurydzianej szczotki[6].
Wielki Szlem
|
Legenda
—
|
= turniej nie odbył się
|
A
|
= nie uczestniczyła
|
x
|
= nie zakwalifikowała się do fazy finałowej
|
QF
|
= ćwierćfinał
|
SF
|
= półfinał
|
F
|
= finał
|
W
|
= zwycięstwo
|
|
Drużyna
CTRS
Pozycje drużyn Carolyn McRorie w rankingu CTRS[7]:
- 2011–2012 – nienotowana
- 2010–2011 – 8.
- 2009–2010 – 2.
- 2008–2009 – 4.
- 2007–2008 – 6.
- 2006–2007 – 4.
Przypisy
Bibliografia