Carlo Galeffi (ur. 4 czerwca 1882 w Malamocco koło Wenecji, zm. 22 września 1961 w Rzymie[1][2]) – włoski śpiewak operowy, baryton.
Życiorys
Studiował w Paryżu u Giovanniego Sbrigli i w Rzymie u Antonio Cotogniego[1]. Debiutował na scenie w 1904 roku w Rzymie jako lord Ashton w Łucji z Lammermooru[3]. W 1910 roku pierwszy i jedyny raz wystąpił w nowojorskiej Metropolitan Opera, kreując rolę Germonta w Traviacie u boku wcielającej się w rolę Violetty Nellie Melby[1][3]. W 1911 roku wystąpił w Buenos Aires w premierze Isabeau Pietro Mascagniego[1]. W 1913 roku debiutował w tytułowej roli w Nabucco na deskach mediolańskiej La Scali[3]. Kreował tam później role Manfreda w prapremierze L’amore dei tre re Italo Montemezziego (1913) i Fanuela w prapremierze Nerone Arriga Boita (1924)[1][2][3], a także Amfortasa we włoskiej premierze Parsifala (1914)[3]. Był pierwszym odtwórcą tytułowej roli w Giannim Schicchim Giacoma Pucciniego podczas europejskiej premiery tej opery (1919)[2][3]. Rolą tą pożegnał się też ze sceną w 1954 roku w Teatro Colón w Buenos Aires[3].
Do jego popisowych ról należały Scarpia w Tosce, Amfortas w Parsifalu, Amonastro w Aidzie oraz tytułowe partie w Rigoletcie i Wilhelmie Tellu[3].
Przypisy
- ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1213. ISBN 0-02-865527-3.
- ↑ a b c The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 173–174. ISBN 978-0-19-533765-5.
- ↑ a b c d e f g h Lucjan Kydryński: Opera na cały rok. Kalendarium. T. 1. styczeń–czerwiec. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1989, s. 371. ISBN 83-224-0334-8.
