Camille Souter
Imię i nazwisko
|
Betty Pamela Holmes
|
Data i miejsce urodzenia
|
1929 Northampton
|
Data śmierci
|
3 marca 2023
|
Narodowość
|
irlandzka
|
Dziedzina sztuki
|
malarstwo
|
Epoka
|
sztuka współczesna
|
Ważne dzieła
|
- London Again
- Achill Rocks and Reflections
- Hanging Meat with Cow's Heart
- Storm at Shannon
|
Camille Souter HRHA[a], właśc. Betty Pamela Holmes (ur. w 1929 w Northampton, zm. 3 marca 2023[1]) – irlandzka malarka pochodzenia angielskiego, uhonorowana przez Aosdána tytułem Saoi (2009)[2][3].
Życiorys
Urodzona w Anglii, we wczesnym dzieciństwie wraz z rodziną przeniosła się do Irlandii Wychowywała się w Glenageary, w pobliżu Dún Laoghaire-Rathdown[4]. W 1948 wyjechała na studia do Londynu. Studiowała pielęgniarstwo w londyńskim szpitalu klinicznym Guy′s Hospital, gdzie zaraziła się gruźlicą[5]. W czasie rekonwalescencji zaczęła malować, a po ukończeniu studiów pielęgnierskich zdecydowała się całkowicie poświęcić sztuce[6]. W 1951 poślubiła Gordona Soutera, aktora teatru Old Vic, który nazywał ją Camille, nawiązując do chorej na gruźlicę bohaterki Damy kameliowej Alexandra Dumasa[5].
W 1956 miała swoje pierwsze wystawy indywidualne w dublińskich restauracjach i londyńskich galeriach[6]. Regularnie jeździła do Włoch na plenery malarskie[7]. W 1958 uzyskała włoskie stypendium rządowe i przez rok pracowała we Włoszech[6]. W 1959 zamieszkała na irlandzkiej wyspie Achill i zaczęła intensywnie eksperymentować z nietypowymi technikami malarskimi i materiałami takimi, jak emalia i ciekłe aluminium (London Again, 1958; Achill Rocks and Reflections, 1959)[8]. W 1961 wyszła ponownie za mąż za rzeźbiarza Franka Morrisa, oboje osiedlili się na farmie w Calary Bog, w hrabstwie Wicklow[6] i doczekali się pięcioro dzieci[4]. Od początku lat osiemdziesiątych pracowała w Shannon Industrial Estate. Obecnie mieszka i pracuje w Dublinie, ale większość czasu spędza na wyspie Achill[6].
Souter jest honorowym członkiem Royal Hibernian Academy i członkiem stowarzyszenia irlandzkich twórców Aosdána[2]. 24 listopada 2009 Prezydent Irlandii Mary McAleese nadała jej prestiżowy tytuł Saoi[2][3].
Twórczość
Wczesne prace Souter wykazują silny wpływ europejskiego taszyzmu i amerykańskiego ekspresjonizmu abstrakcyjnego, zwłaszcza linearnego stylu Jacka B. Yeatsa, Paula Klee i Jacksona Pollocka[9] [6][4]. Jednak mimo ostrych zestawień kolorystycznych i niegeometrycznych przedstawień, opisowość jej tytułów wskazuje na zamierzony związek z otaczającą rzeczywistością[9] [6].
W pierwszej połowie lat 60. Souter zaczęła odchodzić od ekspresyjności i eksperymentów z abstrakcją na rzecz wyciszonych barwnie olejnych pejzaży w stylu quasi-impresjonistycznym[9] [6], kompozycji z graficznymi elementami figuratywnymi i ascetycznych martwych natur z przedmiotami codziennego użytku (Achill Inland, ok. 1960; Iron Gates, 1962; Pregnancy, 1963)[10] [2][11][3]. Tematyka jej prac zmieniła się gwałtownie po śmierci jej drugiego męża w 1971. Swój ból i żałobę wyrażała malując rzeźnie, mięso, martwe ryby (Hanging Meat with Cow's Heart, 1972; Ray, 1976)[6].
Artystka ma tendencję do malowania w seriach, m.in. Shannon series (ewokacja latania), Meat series, Circus series, cykl poświęcony wojnie w Zatoce Perskiej[b]. Jej prace są zwykle niedużych rozmiarów, malowane techniką olejną na papierze.
Obrazy Souter są eksponowane we wszystkich czołowych galeriach sztuki irlandzkiej, m.in. w Irish Museum of Modern Art (Dublin), Hugh Lane Municipal Gallery of Modern Art (Dublin), Ulster Museum (Belfast), Crawford Municipal Gallery (Cork), Irish Arts Council (Dublin)[6][7].
Nagrody
- 1973 Landscape Award na Oireachtas Exhibition
- 1975 Gainey Award (wspólnie z Patrickiem Collinsem)
- 1977 Grand Prix Interantional de l’Art Contemporain de Monte Carlo
- 1978 I nagroda na Claremorris Exhibition
Wystawy
- II Biennale de Paris (1961) – Souter reprezentowała Irlandię[10]
- Douglas Hyde Gallery, Dublin (1980) – indywidualna, retrospektywna
- Irish Exhibition of Living Art – zbiorowa
- Royal Hibernian Academy Annual – zbiorowa
- Independent Artists – zbiorowa
- Oireachtas Exhibition – zbiorowa
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne