PROFILBARU.COM

CAESAR
	; CAESAR armii francuskiej
	Dane podstawowe
Państwo	Francja
Producent	GIAT/Nexter Systems
Typ pojazdu	armatohaubica samobieżna
Trakcja	kołowa 6×6 lub 8×8
Załoga	5
	Historia
Prototypy	2003
Produkcja	2006 – obecnie
	Dane techniczne
Silnik	6-cyl. silnik wysokoprężny o mocy 240 KM (179 kW)
Długość	10,00 m
Szerokość	2,55 m
Wysokość	3,70 m
Masa	15,4 t (własna); 18,0 t (bojowa)
	Osiągi
Prędkość	80–100 km/h
Zasięg pojazdu	600 km
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	1× armatohaubica kal. 155 mm
	Użytkownicy
	Arabia Saudyjska, Francja, Indonezja, Tajlandia, Ukraina
	Multimedia w Wikimedia Commons

CAESAR (fr. CAmion Équipé d’un Système d’ARtillerie, ciężarówka wyposażona w system artylerii) – francuska samobieżna haubicoarmata kalibru 155 mm na podwoziu samochodu ciężarowego, produkowana przez przedsiębiorstwo Nexter Systems (uprzednio GIAT oraz Lohr Industrie)^[3] z przeznaczeniem przede wszystkim dla jednostek Sił Szybkiego Reagowania^[5].

Historia

Prace nad działem rozpoczęto w 1990 roku wychodząc naprzeciw zapotrzebowaniu wojska, które, z uwagi na nowe rodzaje konfliktów zbrojnych, potrzebują broni artyleryjskiej charakteryzującej się dużą siłą ognia, krótkim czasem reakcji ogniowej oraz wysoką mobilnością i odpornością na oddziaływanie przeciwnika. Początkowo armatohaubicę wyposażono w lufę długości 39 kalibrów, ale po próbach kolejnych prototypów zastosowano lufę długości 52 kalibrów. Badania przeprowadzone w październiku 1998 roku przez francuskie wojska lądowe potwierdziły, że działo spełnia wszystkie zakładane wymagania i parametry taktyczno-techniczne^[5].

W czerwcu 2003 roku armia francuska otrzymała pięć egzemplarzy pojazdu w celu ich przetestowania. W następstwie testów armia złożyła zamówienie na 72 pojazdy, które zastąpić miały holowane działa TRF1. Produkcja seryjna rozpoczęła się w czerwcu 2006 roku^[3], a dostawy odbywały się od lipca 2008 do marca 2011 roku^[2].

W kwietniu 2006 roku zamówienie na sześć pojazdów złożyła Tajlandia, a w lipcu tego samego roku 80 egzemplarzy zakupiła Arabia Saudyjska^[3]. W 2013 roku 37 wozów zamówiła Indonezja^[6]. W 2022 list intencyjny na zakup 18 sztuk pojazdów podpisała Litwa^[7].

Pojazdy brały udział w działaniach bojowych podczas wojny w Afganistanie, operacji „Serval” w Mali^[6], a także w wojnie na Ukrainie.

Opis konstrukcji

Armatohaubica jest działem samobieżnym typu odkrytego, które zmontowano na podwoziu samochodu ciężarowego Mercedes-Benz U2450L (6×6), z silnikiem o mocy 176 kW i ośmiobiegową skrzynią biegów (pierwsze prototypy i pojazdy w służbie saudyjskiej) lub Renault Sherpa 5 (pojazdy francuskie i tajlandzkie) o układzie jezdnym 6×6.

Opancerzone, hermetyczne, spawane nadwozie przystosowane jest do przewozu pięcioosobowej załogi, zapewniając ochronę przed ogniem broni strzeleckiej i odłamkami artyleryjskimi. Pojazd przystosowany jest do transportu drogą powietrzną na pokładzie samolotu C-130 Hercules^[3].

Uzbrojenie pojazdu stanowi armatohaubica kalibru 155 mm z lufą samowzmocnioną (o konstrukcji podobnej do TR), o długości 52 kalibrów, zakończoną dwukomorowym hamulcem wylotowym^[5]. Zamek śrubowy otwierany do góry automatycznie, ma mechanizm zautomatyzowanego podawania zapłonników. Odpalane elektrycznie zapłonniki umieszczono w obrotowym magazynie o pojemności 14 sztuk, znajdującym się w trzonie zamka. Z prawej strony, przed nasadą zamkową, umieszczono półsamoczynny układ zasilania pociskami. Oporopowrotnik – hydropneumatyczny. W tylnej części pojazdu zamontowano płytę oporową, która na stanowisku ogniowym jest opuszczana na ziemię za pomocą układu hydraulicznego^[5]. Kąt ostrzału działa wynosi od 19° do 68° w pionie oraz 34° w poziomie, donośność – 40 km, a szybkostrzelność – do 6 pocisków na minutę.

Integralnym elementem armatohaubicy jest system kierowania ogniem (z komputerem typu CS2002G), który zawiera m.in.: system nawigacyjny, układ pomiaru prędkości wylotowej pocisku, monitory, zestawy czujników oraz radiostację. Realizuje on następujące zadania: przyjmuje komendy ogniowe ze stanowiska dowodzenia baterii, oblicza nastawy do strzelania, wyświetla dane o położeniu celów, wspomaga układ nawigacyjny, wypracowuje komendy do prowadzenia manewru ogniem, rejestruje bieżące zużycie amunicji i sygnalizuje konieczność jej uzupełnienia, informuje o stanie technicznym działa oraz pojawiających się zagrożeniach^[5].

Z armatohaubicy można wystrzeliwać 14 różnych typów amunicji (rozdzielnego ładowania) kalibru 155 mm: odłamkowo-burzącą, przeciwpancerną, kasetową (przeciwpancerną i odłamkową), dymną, oświetlającą i szkolną. Ceasar ma możliwość stawiania przeciwpancernych pól minowych za pomocą pocisków kasetowych OMI, które zawierają 6 min przeciwpancernych, uzbrojonych z zapalnik magnetyczny i układ samolikwidacji. Ponadto do działa są stosowane pociski kasetowe: OGRE (z 63 podpociskami kumulacyjno-odłamkowymi o przebijalności 90 mm stali RHA i promieniu skutecznego rażenia siły żywej do 7 m), NR 269 (dalekonośny, z takimi samymi podpociskami jak OGRE) oraz BONUS, z dwoma pasywnie samonaprowadzającymi się na cel podpociskami przeciwpancernymi, które są w stanie wybuchowo formowanym penetratorem zniszczyć od góry każdy współczesny czołg^[5].

W zasobnikach, umieszczonych po obu stronach działa, przewozi się 18 sztuk pocisków oraz modułowych ładunków miotających (ładunek pełny składa się z sześciu modułów o średnicy 158 mm i długości 156 mm)^[5].

Czas osiągnięcia gotowości do strzelania wynosi minutę, a czas opuszczenia stanowiska ogniowego około 30 sekund.

W 2015 roku zaprezentowana została zmodyfikowana wersja pojazdu na podwoziu w układzie 8×8^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b DSEI 2015: CAESAR w nowej odsłonie. Nexter pokazuje mobilny system artyleryjski [online], Defence24, 16 września 2015 [dostęp 2016-02-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-10] .
↑ ^a ^b Le Caesar (camion équipé d’un système d’artillerie) [online], Direction générale de l’armement [dostęp 2016-02-27] (fr.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Caesar 155mm Artillery System, France [online], Army Technology [dostęp 2016-02-27] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f CAESAR – camion équipé d’un système d’artillerie [online], Armée de terre [dostęp 2016-02-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-14] (fr.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g RyszardR. Woźniak RyszardR., TomaszT. Begier TomaszT., Encyklopedia najnowszej broni palnej : opracowanie zbiorowe. T. 1, Litery A-F, Dom Wydawniczy Bellona, 2001, ISBN 83-11-09149-8 (pol.).
↑ ^a ^b HassanH. Meddah HassanH., Nexter vend ses canons en Indonésie [online], L’Usine Nouvelle, 7 marca 2013 [dostęp 2016-02-27] (fr.).
↑ Litwa kupuje 18 haubicoarmat. Interia. [dostęp 2022-06-13]. (pol.).