Błona tarczowo-gnykowa

Krtań człowieka. Błona tarczowo-gnykowa – thyrohyoid membrane, więzadło tarczowo-gnykowe pośrodkowe – median thyrohyoid ligament, więzadło tarczowo-gnykowe boczne – lateral thyrohyoid ligament, gałąź wewnętrzna nerwu krtaniowego górnego i tętnica krtaniowa górna – superior laryngeal nerve and artery.

Błona tarczowo-gnykowa, błona gnykowo-tarczowa (łac. membrana thyrohyoidea, membrana hyothyroidea)[1] – w anatomii człowieka jedno z połączeń zewnętrznych krtani. Stanowi ona luźną, ale silną blaszkę tkanki łącznej rozpiętą między górnym brzegiem chrząstki tarczowatej a powierzchnią tylną trzonu i rogami większymi kości gnykowej. Pośrodkowo wzmacnia ją pionowo biegnące sprężyste więzadło tarczowo-gnykowe pośrodkowe (ligamentum thyrohyoideum medianum), a po obu bokach, między wierzchołkiem rogu górnego chrząstki tarczowatej a wierzchołkiem rogu większego kości gnykowej – więzadło tarczowo-gnykowe boczne (ligamentum thyrohyoideum laterale)[2][3][4].

W obrębie więzadła tarczowo-gnykowego bocznego zazwyczaj znajduje się mała chrząstka ziarnowata (cartilago triticea), a pomiędzy błoną tarczowo-gnykową a kością gnykową i przyczepami mięśnia tarczowo-gnykowego i mięśnia mostkowo-gnykowego – kaletki maziowe[2][4].

W bocznej części błony obustronnie występuje otwór (mniej więcej 1 cm do przodu i powyżej od guzka górnego chrząstki tarczowatej), przez który zazwyczaj przechodzi gałąź wewnętrzna nerwu krtaniowego górnego, tętnica krtaniowa górna i żyła krtaniowa górna[2][3][4][5]. W przypadkach, gdy w chrząstce tarczowatej znajduje się otwór pod guzkiem górnym, naczynia krtaniowe górne lub ich odgałęzienia (znacznie rzadziej także gałąź nerwu krtaniowego górnego) mogą przechodzić przez niego zamiast przez otwór w błonie tarczowo-gnykowej[6][7][8].

Przypisy

  1. ↑ Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 343.
  2. ↑ a b c Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 354.
  3. ↑ a b Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 225, ISBN 978-83-66548-16-9.
  4. ↑ a b c Ryszard Aleksandrowicz, Bogdan Ciszek, Anatomia kliniczna głowy i szyi, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 546, ISBN 978-83-200-3243-7.
  5. ↑ Clark A. Rosen, C. Blake Simpson: Techniki chirurgiczne w laryngologii. Medisfera, 2018, s. 6–7. ISBN 978-83-63367-18-3.
  6. ↑ Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 349.
  7. ↑ Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 199, ISBN 978-83-200-3257-4.
  8. ↑ Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 233, ISBN 978-83-200-3258-1.

Bibliografia

  • Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, ISBN 978-83-200-4501-7.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!