British American Racing (B.A.R.) – zespół Formuły 1 w latach 1999–2005, którego nazwa pochodziła od głównego sponsora i współwłaściciela – firmy British American Tobacco (B.A.T.), właściciela marki Lucky Strike.
Zespół zadebiutował w sezonie 1999. 4 października 2005 roku został przejęty przez Hondę, która będąc wcześniej w posiadaniu 45% akcji, odkupiła pozostałe udziały od B.A.T. Japoński koncern przekształcił B.A.R. w swój zespół fabryczny – Honda Racing F1.
Historia
B.A.T. był związany z Formułą 1 od wielu lat, liczne jej marki były reklamowane na bolidach. Za namową Craiga Pollocka firma w przerwie między sezonami 1997 i 1998 kupiła za 30 milionów funtów stajnię Tyrrell. W sezonie 1998 nosiła ona jeszcze starą nazwę, a od sezon 1999 zaczęto stosować nazwę British American Racing.
Pollock został szefem zespołu i zdołał namówić do współpracy swojego podopiecznego, Mistrza Świata z sezonu 1997, Jacques’a Villeneuve’a. Kanadyjczyk skuszony wysokim kontraktem odszedł ze stajni Williams po sezonie 1998, jego nowym partnerem został, debiutujący w Formule 1, Ricardo Zonta.
Craig Pollock chciał wprowadzić do Formuły 1 dwa różne malowania bolidu w obrębie jednego zespołu. Zaprezentował więc dwa bolidy w barwach marek British American Tobacco: Lucky Strike i 555. FIA zakazała takiego rozwiązania, więc połączono obydwa malowania[1]. Choć obydwa malowania połączono, obaj kierowcy zespołu prezentowali się w dwóch różnych kombinezonach.
Pollock wierzył w sukces zespołu już w pierwszym sezonie startów. Sezon był jednak katastrofalny, a stajnia nie zdobyła ani jednego punktu w klasyfikacji konstruktorów, nawet stajnia Minardi okazała się lepsza. Villeneuve rozpoczął sezon od 11 nieukończonych wyścigów, a jego najlepsza pozycja to ósme miejsce. Zonta tymczasem opuścił trzy wyścigi z powodu obrażeń i także najlepszą pozycją jaką zajął było ósme miejsce. Najlepszy wynik dla stajni uzyskał, zastępujący Zontę, Mika Salo, który zajął siódmą pozycję.
Po nieudanych startach z silnikami Supertec (silniki Renault pod inną marką), stajnia podpisała kontrakt z Hondą od sezonu 2000. Różnica była widoczna, silniki były bardziej wytrzymałe i konkurencyjne. Jednak najlepszą pozycją jaką zajęła stajnia było 4. miejsce. Mimo widocznej poprawy właściciele stajni liczyli na coś więcej i ostatecznie Pollock został zwolniony.
David Richards został nowym dyrektorem stajni od sezonu 2002, ale sytuacja się nie zmieniła. Zdobywanie punktów nie wychodziło Villeneuve'owi, Panisowi, a później Jensonowi Buttonowi. Słabe wyniki osiągane przez Jacques'a doprowadziły do zamienienia go przez Japończyka, Takumę Satō pod koniec sezonu 2003. Samochód w tym sezonie był jedną z czołowych konstrukcji, ale słabe wyniki stajni były spowodowane oponami Bridgestone. W przerwie pomiędzy sezonami stajnia podpisała kontrakt na dostawę opon z Michelin.
Sezon 2004 był najbardziej udanym w historii stajni. Button wielokrotnie stawał na podium i zdobył dla stajni pierwsze pole position. Zespół po walce ze stajnią Renault zdobył tytuł wicemistrza w klasyfikacji konstruktorów. Pomimo nieścisłej sytuacji w związku z kontraktem Buttona, on i stajnia wykazały się profesjonalizmem odkładając tę sprawę poza wyścigi.
W sezonie 2005 skład kierowców nie zmienił się. David Richards został zastąpiony przez Geoffa Willisa. Pierwszy, lepszy występ stajni miał miejsce podczas Grand Prix San Marino, Jenson Button zajął trzecie miejsce, a Takuma Satō piąte. Po tym wyścigu pojawiły się podejrzenia, jako że zespół używał paliwo jako balastu i dokonano nieprawidłowości podczas badań kontrolnych, jednak po wyścigu samochody zostały zatwierdzone przez stewardów jako zgodne z regulaminem. Po kilku dniach FIA odwołała się od decyzji swoich stewardów i oskarżyła zespół o oszustwo. Międzynarodowy Sądu Apelacyjnego FIA orzekł, że BAR złamał Regulamin Sportowy, zdyskwalifikował ich z GP San Marino i dodatkowo wykluczył z następnych dwóch Grand Prix (w Hiszpanii i w Monaco).
Sezon 2005 był ostatnim w historii zespołu – po wykupieniu przez Hondę został przekształcony w jej ekipę fabryczną – Honda Racing F1.
W latach 2004–06 podczas GP Chin reklamy Lucky Strike zastępowano reklamami marki 555, ponieważ papierosy tej marki były tam bardziej znane[2]. Przez cały okres istnienia zespołu na bolidzie widniało niewielkie logo 555 World Racing.
.jpg)