Bolesław Antoń

Bolesław Stanisław Antoń

kapitan
Data i miejsce urodzenia	18 lutego 1898 Nowy Sącz, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Katyń, ZSRR
Przebieg służby
Lata służby	ok. 1916–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	146 Pułk Piechoty
Stanowiska	kwatermistrz pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa Wojna polsko-bolszewicka Kampania wrześniowa
Odznaczenia

Bolesław Stanisław Antoń^[a] (ur. 18 lutego 1898 w Nowym Sączu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – polski legionista, uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej, obrońca Lwowa, żołnierz KOP oraz kapitan Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej^[1].

Życiorys

Urodził się 18 lutego 1898 w Nowym Sączu w rodzinie Stanisława i Józefy Antonów. W I wojnie światowej walczył jako żołnierz Legionów Polskich. Uczestniczył w bitwie o Lwów (1918-1919). Następnie wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej, został ranny pod Magierowem.

W okresie międzywojennym pozostał w wojsku i służył w 1 pspodh. oraz w 20 pułku piechoty, a także w Korpusie Ochrony Pogranicza. Od 1925 pełnił służbę w 28 pułku piechoty. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 7. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[2]. W marcu 1939 równocześnie pełnił obowiązki komendanta 28 Obwodu PW^[3]. Do września 1939 pełnił służbę na stanowisku komendanta miejskiego Przysposobienia Wojskowego Łódź IV^[4].

W czasie kampanii wrześniowej był kwatermistrzem 146 pułku piechoty. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 dostał się do niewoli sowieckiej i osadzono go w obozie jenieckim w Kozielsku^[4]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w lesie katyńskim^[1] i tam pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie po 60 latach otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu^[5][6]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne^[7]. W czasie ekshumacji przeprowadzonej w 1943, odnaleziono należące do niego 1 zaświadczenie i części legit. ofic.^[8], a zwłoki oznaczono numerem 2113^[9][4]. Figuruje na liście wywózkowej z 2 kwietnia 1940^[4].

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora^[10][11][12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[13][14][15].

Ordery i odznaczenia

• Srebrny Krzyż Zasługi^[4]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[4]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[4]
• Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)
• Odznaka Honorowa „Orlęta”^[4]

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu

Uwagi

1. W źródłach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000., str. 7, ISBN 83-905590-7-2. oraz na Liście osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie, str. 26, występuje pod nazwiskiem Anton.

Przypisy

1. Tarczyński i in. 2000 ↓, s. 263.
2. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 52.
3. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 674.
4. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 7.
5. 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-06-27]  (pol.).
6. Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
7. Historia Zbrodni Katynskiej [online] [dostęp 2024-11-17]  (pol.).
8. Orzeł Biały. Polska walcząca o wolność., pbc.uw.edu.pl, 9 października 1948, s. 4 [dostęp 2024-11-17]  (pol.).
9. AuswärtigesA. Amt AuswärtigesA., „Amtliches Material zum Massenmord von Katyn“, 1943, s. 224 [dostęp 2024-11-17]  (niem.).
10. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 26 [dostęp 2024-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27]  (pol.).
11. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
12. Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17]  (pol.).
13. Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26]  (pol.).
14. Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28]  (pol.).
15. „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].

Bibliografia

• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.