Bob Dylan’s Greatest Hits

Bob Dylan’s Greatest Hits

Wykonawca kompilacji
Bob Dylan
Wydany	27 marca 1967
Nagrywany	1962–1966
Gatunek	rock, folk rock, folk, blues
Długość	40:44
Wydawnictwo	Columbia USA
Producent	John Hammond, Tom Wilson, Bob Johnston
Oceny
AllMusic [1]
Album po albumie
Blonde on Blonde (1966) Bob Dylan’s Greatest Hits (1967) John Wesley Harding (1967)

Bob Dylan’s Greatest Hits – pierwszy kompilacyjny album Boba Dylana gromadzący jego najpopularniejsze nagrania z lat 1962–1966 i wydany w 1967 r.

Historia i charakter albumu

Jest to pierwszy zbiorczy album Boba Dylana. Dokonano wyboru jego najpopularniejszych utworów, zwłaszcza tych, które ukazały się na singlach.

Po motocyklowym wypadku Boba Dylana w lipcu 1966 r. i jego odosobnieniu się w Woodstocku, firma Columbia stanęła przed dylematem, co dalej robić, gdyż wszystkie kontrakty Dylana zostały zerwane. Nie wiadomo także było, kiedy w ogóle artysta pojawi się znowu w studiu nagraniowym i kiedy uda się na jakieś tournée. Równocześnie było to apogeum popularności muzyka w latach 60., jeszcze wzmocnionej przez jego nagłe zniknięcie.

Columbia postanowiła tę popularność wykorzystać i wydała jego pierwszą kolekcję 10 piosenek, z których właściwie wszystkie zostały uprzednio wydane na singlach.

Publiczność była tak spragniona nowego albumu Dylana, że kompilacja ta cieszyła się dużą popularnością. W USA dotarła do miejsca 10 i znajdowała się na liście najpopularniejszych albumów przez 21 miesięcy^[2]. Był to pierwszy album Dylana, który osiągnął status platynowej płyty.

Tym samym cele Columbii zostały osiągnięte. Firma zarobiła pieniądze, utrzymała nazwisko artysty na rynku i roznieciła zainteresowanie jego ewentualnym następnym albumem.

Okładka i zdjęcie zostały wykonane przez Rowlanda Schermana. Scherman sfotografował Dylana podczas jego koncertu 28 listopada 1965 w Waszyngtonie. Po wydaniu albumu w marcu 1967 r. okładka i zdjęcie otrzymały nagrodę Grammy.

Wczesne wydania albumu zawierały „meduzowaty” plakat Dylana; jego czarną twarz (profil) okalały wijące się różnokolorowe włosy przypominające węże.

Wznowienie albumu w 1997 r. zawierało inną, dłuższą wersję „Positively 4th Street”.

Spis utworów

1.	„Rainy Day Women #12 & 35”	4:40
2.	„Blowin’ in the Wind”	2:51
3.	„The Times They Are a-Changin’”	3:16
4.	„It Ain’t Me Babe”	3:38
5.	„Like a Rolling Stone”	6:12
6.	„Mr. Tambourine Man”	5:31
7.	„Subterranean Homesick Blues”	2:22
8.	„I Want You”	3:09
9.	„Positively 4th Street”	4:12
10.	„Just Like a Woman”	4:53
		40:44

Opis albumu

• Producent – John Hammond, Tom Wilson, Bob Johnston
• Studio – Columbia Studio A i Studia Columbii Nowy Jork; Columbia Music Row Studios w Nashville, stan Tennessee.
• Daty nagrania – pomiędzy 9 lipca 1962 a 10 marca 1966
• Okładka/zdjęcie – Rowland Scherman
• Plakat – Milton Glaser
• Czas trwania – 40:44
• Firma nagraniowa – Columbia
• Numer katalogowy – CK 65975
• Data wydania – 27 marca 1967
• Wznowienie – CK 9463 (1997)

Listy przebojów

Album

Rok	Lista	Pozycja
1967	Billboard USA. Albumy popowe	10
1967	Wielka Brytania. Albumy popowe	3

Przypisy

1. Bob Dylan’s Greatest Hits – Bob Dylan | Songs, Reviews, Credits | AllMusic [online], allmusic.com [dostęp 2021-04-09]  (ang.).
2. Trager 2004 ↓, s. 67.

Bibliografia

• Oliver Trager: Keys to the Rain. The Definitive Bob Dylan Encyclopedia. Nowy Jork: Billboard Books, 2004. ISBN 0-8230-7974-0.

Linki zewnętrzne

• Okładka
• Plakat Miltona Glasera