Bitwa pod Cebrem – zwycięska bitwa partyzancka stoczona w nocy z 4 na 5 sierpnia 1944 roku we wsi Ceber przez oddziały Armii Krajowej, przeciw oddziałowi armii niemieckiej[1].
Przebieg bitwy
Do starcia zbrojnego doszło w bezpośredniej bliskości frontu radziecko-niemieckiego w czasie tworzenia przyczółka baranowsko-sandomierskiego. W nocy z 4 na 5 sierpnia oddział ochotników w sile 84 ludzi należący do 2 pułku piechoty Legionów Armii Krajowej, pod dowództwem kapitana Michał Mandziara ps. „Siwy” zaatakował Niemców kwaterujących we wsi Ceber. O partyzanckim zwycięstwie zadecydowało to, że atak nastąpił w czasie, kiedy Niemcy byli w trakcie przygotowywania kwater. W czasie walki poległo aż 40 żołnierzy Wehrmachtu, a 39 dostało się do niewoli. Wśród partyzantów było tylko dwóch rannych, którzy zmarli następnego dnia.
W następnym dniu po bitwie partyzanckie patrole wyłapały ponad 100 Niemców błąkających się po okolicy. Wszyscy jeńcy zostali przekazani oddziałom Armii Czerwonej walczących na przyczółku sandomierskim[2]
5 sierpnia 1944 oddziały niemieckie w odwecie za porażkę w potyczce spacyfikowały wieś. Niemcy zamordowali 3 mieszkańców i spalili 18 budynków[3].
W 1989 roku miejsce partyzanckiego zwycięstwa upamiętniono pomnikiem.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Józef Fajkowski, Jan Religa: Zbrodnie hitlerowskie na wsi polskiej 1939-1945. Warszawa: 1981.
- Teodor Gąsiorowski: Małopolski słownik biograficzny uczestników działań niepodległościowych: 1939-1956. Tom 9. Kraków: 1997. ISBN 83-918836-2-0.
- Robert Zwierzyniecki: Walki na przyczółku sandomierskim w latach 1944-1945. Kraków: 2017. ISBN 978-83-8104-318-2.