Bernardino Molinari (ur. 11 kwietnia 1880 w Rzymie, zm. 25 grudnia 1952 tamże[1][2]) – włoski dyrygent.
Życiorys
Ukończył konserwatorium w Rzymie, gdzie jego nauczycielami byli Stanislao Falchi i Remigio Renzi[2]. W latach 1912–1943 był dyrektorem artystycznym orkiestry rzymskiego Teatro Augusteo[1][2]. Gościnnie dyrygował w Europie, Stanach Zjednoczonych i Ameryce Południowej[1][2]. Od 1936 roku prowadził klasę dyrygentury w Akademii Muzycznej św. Cecylii w Rzymie, od 1939 roku na stanowisku profesora[1][2]. Do grona jego wychowanków należeli Antonio Pedrotti, Gianandrea Gavazzeni, Francesco Molinari-Pradelli i Goffredo Petrassi[1].
Propagował muzykę współczesną, a jego sugestywne interpretacje miały wpływ na wielu twórców[1]. Wykonywał utwory współczesnych kompozytorów włoskich takich jak Ottorino Respighi i Gian Francesco Malipiero[2]. Pod batutą Molinariego występowali m.in. Siergiej Prokofjew (II Koncert fortepianowy, 1915) i Karol Szymanowski (IV Symfonia, 1935)[1]. Za zgodą kompozytora dokonał orkiestracji L’Isle joyeuse Claude’a Debussy’ego[1][2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 297. ISBN 83-224-0656-8.
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2473. ISBN 0-02-865529-X.
