Zakon benedyktynek[1] wywodzi się od św. Benedykta i jego bliźniaczej siostry, św. Scholastyki – Włochów, którzy urodzili się w 480 r. w Nursji, niewielkim miasteczku środkowej Italii. Św. Scholastyka dała początek żeńskiej gałęzi benedyktynów obejmującej liczne klasztory oraz kongregacje mniszek, a także czynne zgromadzenia.
Reguła benedyktynek wywodzi się z reguł świętego Benedykta, której dewizą stały się słowa Ora et labora – Módl się i pracuj, oraz zakłada harmonijne łączenie wspólnej modlitwy z pracą fizyczną i umysłową. Do duchowości benedyktynek należy szukanie Boga poprzez kult liturgiczny i życie wspólne. Benedyktynki składają ślub stałości miejsca. Główne cele zakonu to działalność katechetyczna i parafialna. Benedyktynki zajmują się opieką nad kościołami, muzyką kościelną, zakrystią, rękodzielnictwemwyszywającornaty oraz inne szaty liturgiczne. Prowadzą również działalność charytatywną, pomagając potrzebującym, którzy zgłaszają się do klasztoru, szukając pożywienia; niektóre zakonnice prowadzą przedszkola.
Kongregacje i opactwa benedyktynek działające na terenie Polski
