Baszta Prochowa w Warszawie – średniowiecznabaszta, wzniesiona w XIV wieku[1], stanowiąca część miejskich murów obronnych Warszawy. Została zbudowana z cegły, a jej głównym zadaniem było przechowywanie prochu oraz pełnienie funkcji strażnicy i punktu obronnego.[2] Stanowiła ważny element systemu obrony miasta przed zagrożeniami zewnętrznymi. Z czasem, szczególnie po wojnach napoleońskich[3] i utracie pierwotnego znaczenia militarnego, zmieniała swoje funkcje, a w XIX wieku[4] była już wykorzystywana do innych celów. Po II wojnie światowej, w czasie której wiele zabytków Warszawy zostało zniszczonych, Baszta Prochowa została odbudowana.[5] Dziś stanowi ważną atrakcję turystyczną w warszawskiej Starówce, przypominając o bogatej historii obwarowań miejskich.
Przypisy
↑"Miasto warowne. Historia obwarowań Warszawy" – Adam Górski, 2006.
↑"Warszawskie obwarowania miejskie" – Tomasz Wasilewski, 2009.