Powszechnym błędem jest przekonanie, że silnik ten w jednej ze swoich ewolucji (S70/1-B60) napędzał supersamochódMcLarenia F1. S70/2 zastosowany w McLarenie F1 nie był oparty bezpośrednio na prototypowym 4-zaworowym V12 używanym w M8 w 1990 roku i był całkowicie nowym projektem. Mimo iż korzystał on częściowo z technologii zastosowanej w M8. Silnik zamówiony przez McLarena powstał na przestrzeni końca 1990/1991 roku. Na początku roku 1990 firma McLaren nie miała jeszcze gotowego silnika projektowanego przez Rosche i posiłkowała się silnikami V8 Chevroleta – amerykańskiego producenta ponieważ spełniał on normy momentu obrotowego na poziomie 600-700 Nm. Do testowana w samochodach ''mułach'' (brytyjska Ultima modele mk2/mk3) działania, niezawodności i przegrzewania się manualnej skrzyni biegów. Wspomniany silnik S70/1 do prototypu M8 powstał w końcu roku 1989, a w marcu 1990 pojazd był gotowym prototypem. Prostolinijnie można uznać, że silnik S70/1 zainstalowany w M8 bardziej przypomina wersję standardową bloku M70, podczas gdy silnik S70/2 stosowany w F1 to bardziej konstrukcja połączenia dwóch silników S50B30 z modelu BMW M3 (3.0 210 kW / 286 KM) pierwszej fazy 1992-1995 z zaletami systemu VANOS.
