Ashita no Joe

Ashita no Joe
jap. あしたのジョー
(Ashita no Jō)
Gatuneksportowy (boks)[1]
Manga
AutorAsao Takamori
ArtystaTetsuya Chiba
WydawcaKōdansha
Odbiorcyshōnen
Drukowana wShūkan Shōnen Magazine
Wydawana1 stycznia 1968 – 13 maja 1973
Liczba tomów20
Telewizyjny serial anime
ReżyserOsamu Dezaki
MuzykaMasao Yagi
StudioMushi Production
Stacja telewizyjnaFuji TV
Premierowa emisja1 kwietnia 1970 – 29 września 1971
Liczba odcinków79
Film animowany
ReżyserYōichirō Fukuda
Osamu Dezaki
ScenariuszYōichirō Fukuda
MuzykaKunihiko Suzuki
StudioSankyo Eiga
Fujifilm
Herald Enterprise
Mushi Production
Wydany8 marca 1980
Czas trwania152 minuty
Telewizyjny serial anime
Ashita no Joe 2
ReżyserOsamu Dezaki
ScenariuszAtsushi Yamatoya
Haruya Yamazaki
Hideo Takayashiki
Yoshimi Shinozaki
MuzykaIchiro Araki
StudioTokyo Movie Shinsha
Stacja telewizyjnaNTV
Premierowa emisja13 października 1980 – 31 sierpnia 1981
Liczba odcinków47
Film animowany
Ashita no Joe 2
ReżyserOsamu Dezaki
ScenariuszAtsushi Yamatoya
Haruya Yamazaki
Hideo Takayashiki
Osamu Dezaki
Yoshimi Shinozaki
MuzykaIchiro Araki
StudioHerald Enterprise
Fujifilm
Chiba Planning
Tokyo Movie Shinsha
Wydany4 lipca 1981
Czas trwania114 minut
Powiązane

Ashita no Joe (jap. あしたのジョー Ashita no Jō) – manga napisana przez Asao Takamoriego i zilustrowana przez Tetsuyę Chibę, publikowana na łamach magazynu „Shūkan Shōnen Magazine” wydawnictwa Kōdansha w latach 1968–1973. Całość zebrano w 20 tomach.

Na podstawie mangi powstał serial anime stworzony przez studio Mushi Production, który emitowano w latach 1970–1971. Druga seria, wyprodukowana przez studio Tokyo Movie Shinsha, emitowana była w latach 1980–1981.

W 1970 roku na bazie mangi powstał także film live action. Drugi film aktorski miał premierę w 2011 roku.

Fabuła

Joe Yabuki, młody włóczęga, przypadkowo spotyka Danpeia Tange, byłego trenera boksu i alkoholika, podczas włóczęgi po slumsach San’yi. Rozpoznając talent Joe, Danpei postanawia trenować go na boksera, jednak Joe zostaje aresztowany za oszustwo. W tymczasowym więzieniu walczy z Nishim Kanichim, liderem grupy chuliganów, w skutek czego obaj zostają przeniesieni do poprawczaka. Tam Joe poznaje Tōru Rikiishiego, byłego bokserskiego geniusza. Między nimi rodzi się rywalizacja, gdy Rikiishi powstrzymuje Joe przed ucieczką. Więzienie organizuje turniej bokserski prowadzony przez Danpeia i finansowany przez milionera Mikinosuke Shirakiego oraz jego córkę Yoko. W finale Rikiishi dominuje nad Joe, aż do momentu, gdy ten wykonuje kontratak, co skutkuje podwójnym nokautem. Czując, że pojedynek nie rozstrzygnął niczego, Joe i Rikiishi przysięgają ponownie zmierzyć się jako zawodowi bokserzy.

Po wyjściu z więzienia Joe dołącza do nowego, niewielkiego klubu bokserskiego założonego przez Danpeia, razem z Nishim. Joe zdobywa popularność jako amatorski bokser dzięki swojemu agresywnemu stylowi walki i charakterystycznym nokautom, jednak odmawia mu się licencji zawodowej aż do momentu, gdy prowokuje mistrza boksu, Wolfa Kanagushiego. Joe wygrywa pojedynek i zdobywa prawo do walki z Rikiishim na zawodowym ringu.

Rikiishi ma przed sobą obiecującą karierę finansowaną przez Mikinosuke Shirakiego, ale jest zdeterminowany, by rozstrzygnąć swój konflikt z Joe. Ponieważ walczy w kategorii piórkowej, podczas gdy Joe jest w kategorii koguciej, Rikiishi przechodzi wyczerpujący program redukcji wagi. Ich pojedynek jest wyrównany. Rikiishi nokautuje Joe w 8. rundzie i wygrywa, ale później umiera z powodu połączenia skutków utraty wagi i krwotoku mózgu, którego doznał podczas walki.

Joe jest straumatyzowany śmiercią Rikiishiego. Danpei zauważa, że ten nie jest w stanie zadawać ciosów w głowę swoim przeciwnikom. Joe przegrywa trzy walki z rzędu i ostatecznie znika, by dołączyć do nielegalnych walk bokserskich na prowincji. Powraca, by zmierzyć się z szóstym zawodnikiem światowego rankingu, Carlosem Riverą. Carlosem zarządza Yoko, która, zainteresowana Joe, przejęła zarządzanie siłownią swojego ojca. Walka przeradza się w bójkę, ale Joe zdobywa ogromną sławę i szacunek, a on i Carlos zostają przyjaciółmi. Carlos zostaje później znokautowany w pierwszej rundzie przez mistrza świata José Mendozę i doznaje poważnych uszkodzeń mózgu.

Po walce z Carlosem Joe zostaje uznany za boksera światowej klasy. Zmaga się jednak z utrzymaniem wagi w kategorii koguciej z powodu późnego skoku wzrostu, co zmusza go do wyczerpującej redukcji wagi, podobnej do tej, przez którą przeszedł Rikiishi. Joe pokonuje mistrza OPBF, Kim Yong-bi, południowokoreańskiego boksera i weterana wojny koreańskiej, a następnie wygrywa kilka walk obronnych o tytuł. Tymczasem Yoko zdobywa prawa do organizacji kolejnej walki obronnej tytułu przez Mendozę. Obawiając się, że Joe stracił swoje instynkty bojowe, zmusza go do zmierzenia się z malezyjskim bokserem Harimau, zanim będzie mógł wyzwać Mendozę. Joe z trudem wygrywa ten pojedynek.

Walka z Mendozą ma odbyć się na wypełnionym po brzegi stadionie w Tokio. Przed pojedynkiem Yoko odkrywa, że Joe cierpi na encefalopatię bokserską. Próbuje odwołać walkę, wyznając mu swoją miłość, ale Joe odmawia.

Mendoza dominuje we wczesnych rundach, a Joe traci wzrok w jednym oku. Początkowo opanowany, Mendoza zaczyna tracić panowanie nad sobą, gdy Joe nadal się trzyma, niezależnie od tego, ile obrażeń odnosi. Joe udaje się kilkakrotnie powalić Mendozę. Walka ostatecznie trwa pełne piętnaście rund. Mendoza zostaje ogłoszony zwycięzcą na podstawie punktów, ale jego włosy posiwiały po traumie spowodowanej walką. Danpei odwraca się, by pocieszyć Joe, ale zastaje go siedzącego nieprzytomnego na krześle z uśmiechem na twarzy.

Od dawna toczy się debata, czy Joe umarł w końcowej scenie. Artysta Chiba stwierdził, że narysował zakończenie w ostatniej chwili, a pierwotne zakończenie Takamoriego było inne. Takamori w biografii z 1979 roku stwierdził, że Joe zmarł, podczas gdy Chiba odmówił bezpośredniego skomentowania, sugerując, że Joe mógł przeżyć[2]. W wywiadzie z 2001 roku patomorfolog Masahiko Ueno stwierdził, że Joe musiał być żywy na ostatnim kadrze, aby pozostać w pozycji siedzącej[3].

Manga

Seria była publikowana od 1 stycznia 1968 do 13 maja 1973 w magazynie „Shūkan Shōnen Magazine”[4][5]. Wydawnictwo Kōdansha zebrało jej rozdziały w 20 tankōbonach, wydawanych od 7 marca 1970 do 15 czerwca 1973[6][7].

NrData wydania (język japoński)ISBN (język japoński)
17 marca 1970[6]ISBN 978-4-06-109080-4
27 marca 1970[8]ISBN 978-4-06-109081-1
34 maja 1970[9]ISBN 978-4-06-109086-6
46 maja 1970[10]ISBN 978-4-06-109087-3
56 lipca 1970[11]ISBN 978-4-06-109091-0
67 października 1970[12]ISBN 978-4-06-109099-6
718 stycznia 1971[13]ISBN 978-4-06-109110-8
88 marca 1971[14]ISBN 978-4-06-109116-0
96 maja 1971[15]ISBN 978-4-06-109122-1
106 lipca 1971[16]ISBN 978-4-06-109125-2
117 października 1971[17]ISBN 978-4-06-109130-6
128 grudnia 1971[18]ISBN 978-4-06-109135-1
134 lutego 1972[19]ISBN 978-4-06-109142-9
146 czerwca 1972[20]ISBN 978-4-06-109150-4
158 sierpnia 1972[21]ISBN 978-4-06-109154-2
169 października 1972[22]ISBN 978-4-06-109164-1
178 grudnia 1972[23]ISBN 978-4-06-109172-6
188 lutego 1973[24]ISBN 978-4-06-109184-9
197 maja 1973[25]ISBN 978-4-06-109191-7
2015 czerwca 1973[7]ISBN 978-4-06-109196-2

Anime

Serial telewizyjny

Na podstawie pierwszych 14 tomów mangi studio Mushi Production wyprodukowało telewizyjny serial anime, który był emitowany na antenie Fuji TV od 1 kwietnia 1970 do 29 września 1971[26]. Druga seria, która rozpoczynała się od tomu 9 i obejmowała resztę mangi, została stworzona przez studio Tokyo Movie Shinsha i nadawana była na kanale Nippon TV od 13 października 1980 do 31 sierpnia 1981[27]. Obydwie serie wyreżyserował Osamu Dezaki[26][27].

W 2018 roku, z okazji 50. rocznicy powstania mangi, wydano anime Megalo Box, futurystyczną reimaginację oryginału. Seria jest ostateczną koncepcją spośród wielu początkowych pomysłów reżysera Moriyamy, z których jeden zakładał, że historia będzie opowiadać o Rikiishim Toru, rywalu i przyjacielu Joego[28].

Filmy kinowe

Przemontowane wersje dwóch serii anime zostały wydane jako filmy kinowe przez Nippon Herald Films odpowiednio 8 marca 1980 i 4 lipca 1981[29][30].

Filmy live action

Film live action oparty na mandze został wydany w 1970 roku w Japonii. W produkcji wystąpili Shōji Ishibashi jako Joe Yabuki, Ryūtarō Tatsumi jako Danpei Tange i Seiichirō Kameishi jako Tōru Rikiishi[31].

Drugi film aktorski miał swoją premierę w Japonii 11 lutego 2011. Wystąpili w nimi Tomohisa Yamashita jako Joe Yabuki, Teruyuki Kagawa jako Danpei i Yūsuke Iseya jako Tōru Rikiishi[32]. Film zarobił 1,1 miliarda jenów w japońskim box office[33].

Przypisy

  1. ↑ Gia Manry, Ashita no Joe Film to Screen in France, Southeast Asia [online], Anime News Network, 19 lutego 2011 [dostęp 2024-12-13] (ang.).
  2. ↑ Did Joe Yabuki die? It’s unclear but there are some comments by creators [online], Place Joe, 21 października 2018 [dostęp 2024-12-14] (ang.).
  3. ↑ Ryosuke Kamba, 「あしたのジョーは生きている」 連載開始から半世紀、法医学者が鑑定 [online], BuzzFeed, 15 grudnia 2017 [dostęp 2024-12-14] (jap.).
  4. ↑ 原作の名場面を余すところなく収録！　『あしたのジョー』連載開始55周年記念漫画『あしたのお嬢　～あしたのジョー　聖地巡り～』が１２月５日発売。ジョーゆかりの地を歩き、食べ歩きも楽しめる地域ガイド付き！ [online], PR Times, 21 listopada 2023 [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  5. ↑ 『メガロボクス』のめざす「あした」（アニメ・特撮研究家 氷川竜介） [online], V-Storage, 26 czerwca 2018 [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  6. ↑ a b あしたのジョー（１） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  7. ↑ a b あしたのジョー（２０） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  8. ↑ あしたのジョー（２） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  9. ↑ あしたのジョー（３） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  10. ↑ あしたのジョー（４） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  11. ↑ あしたのジョー（５） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  12. ↑ あしたのジョー（６） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  13. ↑ あしたのジョー（７） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  14. ↑ あしたのジョー（８） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  15. ↑ あしたのジョー（９） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  16. ↑ あしたのジョー（１０） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  17. ↑ あしたのジョー（１１） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  18. ↑ あしたのジョー（１２） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  19. ↑ あしたのジョー（１３） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  20. ↑ あしたのジョー（１４） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  21. ↑ あしたのジョー（１５） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  22. ↑ あしたのジョー（１６） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  23. ↑ あしたのジョー（１７） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  24. ↑ あしたのジョー（１８） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  25. ↑ あしたのジョー（１９） [online], Kōdansha [dostęp 2024-12-13] (jap.).
  26. ↑ a b Ashita no Joe (TV) [online], Anime News Network [dostęp 2024-12-14] (ang.).
  27. ↑ a b Ashita no Joe 2 (TV) [online], Anime News Network [dostęp 2024-12-14] (ang.).
  28. ↑ Jacob Parker-Dalton, Origins of ‘Megalo Box’ Revealed in ‘Ashita no Joe’ Exhibition [online], Otaquest, 30 kwietnia 2018 [dostęp 2024-12-14] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-20] (ang.).
  29. ↑ Tomorrow's Joe (movie) [online], Anime News Network [dostęp 2024-12-14] (ang.).
  30. ↑ Tomorrow's Joe 2 (movie) [online], Anime News Network [dostęp 2024-12-14] (ang.).
  31. ↑ Ashita no Jo [online], IMDb [dostęp 2024-12-14] (ang.).
  32. ↑ Ashita no Jô [online], IMDb [dostęp 2024-12-14] (ang.).
  33. ↑ 2011 [online], Eiren [dostęp 2024-12-14] [zarchiwizowane z adresu 2014-07-17] (ang.).

Linki zewnętrzne

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!