Zobacz też: Artel – przedsiębiorstwo elektroniczne.
Artel (ros.артель) – brygada (zespół, grupa) robotników, myśliwych czy rzemieślników[1].
Historia
Idea i struktura artelów wywodzi się z carskiej Rosji, występowała też w samoorganizacji grup Kozaków.
W przypadku holowania bark artelem zarządzał „capo” wodoliw (Водолив), pod nim „kapitan”, „brygadzista” dziadzio (Дядя), grupie burłaków przewodził szycha (Шишка)[2] a szereg zamykał kosny (Косный).
Następnie w XX wieku w ZSRR artel oznaczał zrzeszenie drobnotowarowych producentów (spółdzielnia wytwórcza)[3]; zagadnienia tej formy zrzeszenia regulował Kodeks ziemski (ros.Земельный кодекс), a także „system brygadowy” uczący współdziałania, pracy zbiorowej w szkole[4].
Idea artelów istnieje do dziś w krajach byłego ZSRR, w zmienionej, upaństwowionej formie.
Etymologia
Nie jest jasne pochodzenie tego słowa. Po raz pierwszy zanotował go podróżnik i badacz Richard James w 1610 roku („artel to spółka trzech lub więcej osób”), termin występuje później też w źródłach rosyjskich (szczególnie w dialektach północnych), uralskich i syberyjskich w formach: „artel, artel, artil”.
Według jednej wersji termin pochodzi z wł.artiere „rzemieślnik”, dalej od arte „sztuka, rzemiosło”, więc pokrewny artyście, jednak wykorzystanie tego włoskiego rdzenia w Rosji w XVII wieku jest bardzo mało prawdopodobne.
Kolejna wersja łączy słowo z tatarskim orta („wspólnota”) lub z tureckim „ludzie zapasowi, rezerwa”, ale i to jest wątpliwe, gdyż wczesne zapiski świadczą o pochodzeniu z Pomoru, a nie Uralu, więc te tureckie formy są najwyraźniej wtórne[5].
↑Аникин А.А.А.Е.Аникин А.А.А., Русский этимологический словарь / Ин-т русского языка им. В. В. Виноградова РАН, Ин-т филологии Сибирского отделения РАН. — М. : Рукописные памятники Древней Руси, 2007–2013. Brak numerów stron w książce