Antym z Nikomedii (zm. 3 czerwca 302[1] lub 3 września 303[2]) – biskup i męczennik, święty Kościoła katolickiego.
Prowadził działalność apostolską będąc biskupem Nikomedii. W okresie prześladowań w czasach panowania Dioklecjana wobec prześladowców stając w obronie współwyznawców ugościł mających go pojmać żołnierzy. Jego postawa sprawiła, iż chcieli oni wycofać się z powierzonego zadania[1], a dla wiernych stał się przykładem wiary. Stawił się następnie przed trybunałem, który skazał go na śmierć. Został ścięty 3 czerwca 302 lub 3 września 303.
Przypisywane jest mu autorstwo zachowanych we fragmentach pism[1].
O prześladowaniach Dioklecjana pisał w „Historii” Euzebiusz z Cezarei przypisując duchowe przywództwo grupie męczenników, którą określił:
Liczną do niego przyłączono rzeszę męczenników[a].
Męczennicy ci obwiniani za wzniecenie pożaru w miejscowym pałacu zginęli spaleni żywcem i utopieni[2].
Wspomnienie liturgiczne obchodzono w różnych terminach: w IV wieku według Syryjskiego Martyrologium 24 kwietnia, 27 kwietnia według Martyrologium Hieronymianum (V wiek)[2], natomiast w grupie „Dziesięciu Tysięcy Męczenników” 12 lutego lub 18 marca.
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Liczba ofiar będących przedmiotem kultu wynika bardziej z tradycji i znajduje odzwierciedlenie w hagiografii i martyrologiach niż w materiałach historycznych.
Przypisy
Bibliografia