António Augusto Soares de Passos
António Augusto Soares de Passos
|
| Data i miejsce urodzenia
|
27 listopada 1827
Porto
|
| Data i miejsce śmierci
|
8 lutego 1860
Porto
|
| Narodowość
|
portugalska
|
| Język
|
portugalski
|
| Alma Mater
|
Uniwersytet w Coimbrze
|
| Dziedzina sztuki
|
poezja
|
| Epoka
|
romantyzm
|
|
|
António Augusto Soares de Passos (ur. 1826, zm. 1860) – poeta portugalski, przedstawiciel ultraromantyzmu, to znaczy drugiej fazy romantyzmu[1].
Życiorys
António Augusto Soares de Passos urodził się w Porto 27 listopada 1826[2][3]. Studiował prawo na Uniwersytecie w Coimbrze[4][3]. W 1851 był jednym z założycieli pisma O Novo Trovador (Nowy Trubadur)[5][3]. Po ukończeniu studiów i powrocie do rodzinnego miasta współpracował z pismami O Bardo i A Grinalda. Zmarł na gruźlicę 8 lutego 1860[3].
Twórczość
Za życia António Augusto Soares de Passos wydał tylko jeden tomik wierszy zatytułowany po prostu Poesias. Zbiorek ten po raz pierwszy ukazał się w 1856. Wśród utworów zebranych w tym tomie znajduje się wiersz poświęcony Luísowi de Camõesowi (A Camões) i ballada historyczna Boabdil opowiadająca o ostatnim muzułmańskim królu Granady. Wiersz O anjo da humanidade poeta napisał oktawą, czyli strofą ośmiowersową rymowaną abababcc, niezwykle popularną w Portugalii od XVI wieku i nazywaną tam oitava rima[6].
Era na estancia crystallina e pura,
Que além do firmamento rutilante
Se ergue longe de nós, e está segura
Em milhões de columnas de diamante;
Jerusalém celeste onde fulgura
Do eterno dia o resplendor constante,
E onde reside a gloria e magestade
D'Aquelle que povôa a immensidade.
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
.png)
