Jego rodzice byli z zawodu nauczycielami. Z przyczyn światopoglądowych rozstali się jednak w 1947 roku. Ojciec Feliks działał również politycznie, a jego komunistyczne poglądy były powodem konfliktu z synem[1]. W trakcie II wojny światowej Bursa uczęszczał na tajne komplety, a w 1945 roku rozpoczął naukę w V Gimnazjum i Liceum im. Jana Kochanowskiego w Krakowie[1]. Po ukończeniu szkoły średniej Andrzej Bursa zaczął uczęszczać na Sekcję Dziennikarską Wydziału Filozoficzno-Historycznego na Uniwersytecie Jagiellońskim, po miesiącu zaś przeniósł się na Wydział Filologiczny UJ ze specjalnością języka bułgarskiego. W lutym 1952 roku ożenił się z Ludwiką Szemioth – studentką Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (która przez 35 lat prowadziła w akademii pracownię ceramiki); w tym samym roku Ludwika urodziła syna – Michała. W październiku 1956 roku dokonał apostazji. Była to deklaracja nie tylko ateizmu, ale również buntu wobec powszechnego powrotu do Kościoła, który znów mógł legalnie funkcjonować[2]. Od grudnia 1954 do lata 1957 pracował jako reporter Dziennika Polskiego w Krakowie. Jego śmierci towarzyszył mit samobójstwa – prawdziwą przyczyną była wrodzona wada aorty[3]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w kwaterze IIB[4]. Pośmiertnie, w 1959 otrzymał nagrodę Listopada Poetyckiego za najciekawszy debiut[5].
Działalność literacka poety trwała krótko, bo zaledwie 3 lata. Zmarł nagle w wieku 25 lat wskutek wrodzonego niedorozwoju aorty.
Jego twórczość w znacznej mierze przepełniona była buntem, brutalnością i cynizmem; wiersze cechowały naturalizm oraz antyestetyka. Bursa był poetą szukającym trwałych wartości humanistycznych i prawd o człowieku i sobie samym. Dzieła artysty idealnie opisują ówczesną rzeczywistość w sposób demaskatorski i bezkompromisowy, a zarazem przesycone są ukrytym liryzmem.
Bunt przeciwko normom życia społecznego, tradycji romantycznej, konwencjom, moralności to jedynie powierzchowne odczytanie twórczości Bursy. Poeta dostrzegał istniejące wokół zło i wyrażał je adekwatnymi środkami literackimi, jednak w jego utworach zauważyć można wyrazistą potrzebę obcowania z dobrem[6]. W jego twórczości poetyckiej można bowiem wyodrębnić trzy grupy utworów:
wiersze buntownicze,
poezje, w których ukazywano niespełnione arkadyjskie marzenia (np. poemat Luiza),
lirykę refleksyjną, zaskakującą głębią przemyśleń i dojrzałością formy (np. wiersz Karnawał)[6].
Indywidualista, nie był związany z żadną z licznych w owym czasie grup literackich.
W 2013 roku zespół Fonetyka wydał album muzyczny z wierszami poety.
Utwory
Andrzej Bursa opublikował w czasopismach (głównie studenckich) trzydzieści siedem wierszy i opowiadanie Mason. Poniżej znajdują się wybrane dzieła Bursy:
poemat – Luiza
powieść – Zabicie ciotki
sztuka teatralna – Karbunkuł, napisana wraz z Janem Güntnerem, wystawiona przez teatr Cricot
