Anatolij Jakaulewicz Kojda (biał. Анатолій Якаўлевіч Койда, ros. Анатолий Яковлевич Койда, Anatolij Jakowlewicz Kojda; ur. 25 czerwca 1940 w Nudziczach) – białoruski inżynier i polityk, od 1997 roku zastępca dyrektora generalnego Białoruskiej Fabryki Samochodowej (BiełAZ), deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1996–2000 deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji.
Życiorys
Młodość i praca
Urodził się 25 czerwca 1940 roku we wsi Nudzicze, w rejonie brahińskim obwodu homelskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1964 roku ukończył Lwowski Instytut Politechniczny, uzyskując wykształcenie inżyniera mechanika. W latach 1964–1997 pracował jako inżynier technolog, zastępca kierownika, kierownik wydziału, zastępca głównego inżyniera, zastępca dyrektora ds. produkcji wielotonowych samochodów ciężarowych, główny inżynier w Białoruskiej Fabryce Samochodowej (BiełAZ) w Żodzinie. Od 1997 roku był zastępcą dyrektora generalnego ds. rozwoju firmy BiełAZ[1].
Działalność parlamentarna
W drugiej turze uzupełniających wyborów parlamentarnych 10 grudnia 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z żodzińskiego-fabrycznego okręgu wyborczego nr 209. 19 grudnia 1995 roku został zarejestrowany przez centralną komisję wyborczą[2], a 9 stycznia 1996 roku zaprzysiężony na deputowanego[3]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Przemysłu, Transportu, Budownictwa, Energetyki, Handlu i Innych Usług dla Ludności, Łączności i Informatyki[4]. Był bezpartyjny[2], należał do popierającej prezydenta Alaksandra Łukaszenkę frakcji „Zgoda”. Od 3 czerwca był członkiem grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z parlamentem Republiki Kazachstanu[5]. Poparł dokonaną przez prezydenta kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i wszedł w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[6]. Pełnił w niej funkcję członka Stałej Komisji ds. Ekonomii[1]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły[7].
Przypisy
Bibliografia
- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
