Był synem malarza Dominika Oesterreichera, malarza i wykładowcy UJ, oraz Rozalii z Prakeschów. W 1802 rozpoczął studia w Szkole Głównej Krakowskiej, uwieńczone magisterium z chirurgii i położnictwa (1805), stopniem doktora medycyny (1807) oraz doktoratem filozofii (1811). Pracował jako adiunkt w katedrze weterynarii, a od 1809 w katedrze botaniki i zoologii. Był opiekunem gabinetu zoologicznego i Ogrodu Botanicznego Uniwersytetu, później również profesorem; dwukrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego, a w latach 1831-1833 rektora UJ. Przeszedł na emeryturę w 1843. Działał od 1815 w Towarzystwie Naukowym Krakowskim, był m.in. jego prezesem w latach 1831-1833 (jako rektor UJ)[4], a także w innych towarzystwach naukowych i ogrodniczych, również zagranicznych (Anglia, Belgia, Holandia, Czechy); od 1826 pełnił mandat senatora Rzeczypospolitej Krakowskiej.
Położył wielkie zasługi dla rozwoju Ogrodu Botanicznego UJ. Doprowadził do poszerzenia terenu ogrodu, budowy nowego pawilonu i szklarni; wzbogacił zbiory zielnikowe. Z gabinetu historii naturalnej wydzielił zbiory zoologiczne, zgromadził bogatą kolekcję chrząszczy (ponad 31 tysięcy okazów – był odkrywcą gatunku Carabus estreicheri).
↑Piotr Köhler: Botanika w Towarzystwie Naukowym Krakowskim, Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Umiejętności (1815-1952). Kraków 2002. Brak numerów stron w książce
