Aleksandrs Mālmeisters
| Państwo działania
|
 ZSRR/ Łotwa
|
| Data i miejsce urodzenia
|
18 grudnia 1911
Pēterupe
|
| Data i miejsce śmierci
|
12 grudnia 1996
Ryga
|
doktor nauk technicznych,
profesor
|
| Alma Mater
|
Uniwersytet Łotwy
|
|
|
| dyrektor
|
Instytutu Budownictwa i Architektury Akademii Nauk Łotewskiej SRR
|
| Okres zatrudn.
|
1953–1961
|
|
|
| rektor
|
Ryskiego Instytutu Politechnicznego
|
| Okres zatrudn.
|
1961–1963
|
|
|
| rektor
|
Instytutu Mechaniki Polimerów Akademii Nauk Łotewskiej SRR
|
| Okres zatrudn.
|
1963–1970
|
| Odznaczenia
|
 
       
|
Aleksandrs Mālmeisters (ur. 18 grudnia 1911 w Pēterupe na Łotwie, zm. 12 grudnia 1996 w Rydze) – łotewski naukowiec, profesor, przewodniczący Rady Najwyższej Łotewskiej SRR (1971–1974), Bohater Pracy Socjalistycznej (1969).
Życiorys
W 1937 ukończył studia na Uniwersytecie Łotwy, w 1941 był zastępcą przewodniczącego Miejskiego Komitetu Wykonawczego w Lipawie. Od 26 czerwca 1941 żołnierz Armii Czerwonej, uczestnik wojny ZSRR z Niemcami, 3 stycznia 1942 lekko ranny pod Borowskiem, od 1942 członek WKP(b). Od 1944 pomocnik szefa, następnie szef łączności 43 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty 22 Armii i 42 Armii w stopniu majora gwardii, za udział w walkach odznaczony dwoma orderami i medalem. Po demobilizacji pracował na Uniwersytecie Łotewskim, w latach 1953–1961 był dyrektorem Instytutu Budownictwa i Architektury Akademii Nauk Łotewskiej SRR, między 1961 a 1963 rektor Ryskiego Instytutu Politechnicznego, w latach 1963–1970 rektor Instytutu Mechaniki Polimerów Akademii Nauk Łotewskiej SRR, 1970–1984 prezydent Akademii Nauk Łotewskiej SRR. Jednocześnie od 7 lipca 1971 do 3 lipca 1974 przewodniczący Rady Najwyższej Łotewskiej SRR. Od 1958 akademik Akademii Nauk Łotewskiej SRR, od 24 listopada 1970 członek korespondent Akademii Nauk ZSRR. W latach 1974–1984 deputowany do Rady Najwyższej ZSRR IX i X kadencji.
Odznaczenia i nagrody
I medale.
Bibliografia
