W 1958 ukończył 7 klas szkoły w Kirowie, a w 1961 (ze srebrnym medalem) szkołę średnią w Moskwie. W 1967 ukończył Moskiewski Instytut Fizyczno-Techniczny (MIPT). Po ukończeniu instytutu przez 9 lat prowadził działalność naukową na jednym z jego wydziałów. W 1970 ukończył aspiranturę w MIPT w specjalności „fizyka cieczy, gazów i plazmy”, a w 1974 ukończył studia na Uniwersytecie marksizmu-leninizmu KPZR miasta Mytiszczi.
1 grudnia 1978 wstąpił do oddziału kosmonautów (cywilni specjaliści grupa 6.). Odbył pełne szkolenie ogólne kosmiczne i przygotowania do lotu na statku kosmicznym, takim jak Sojuz-T i stacja kosmicznaSalut.
Znaczek pocztowy ZSRR upamiętniający misje na stację Salut 7
Drugi lot kosmiczny wykonał od 20 do 22 kwietnia 1983, wraz z Władimirem Titowem i Giennadijem Striekałowem, jako kosmonauta badacz na Sojuzie T-8. Ze względu na nieprawidłowe działania systemu podejścia statku, nie dokonano dokowania do stacji Salut 7 i lot został przedwcześnie zakończony.
W lutym 1987, w czerwcu i listopadzie 1988 był dublerem członków załóg podczas lotów statku kosmicznego Sojuz TM-2, Sojuz TM-5 i Sojuz TM-7.
Trzeci lot kosmiczny odbył w dniach od 6 września 1989 do 19 lutego 1990 roku wraz z Aleksandrem Wiktorienką jako inżynier pokładowy Sojuza TM-8. W ciągu 166 dni pracował na pokładzie stacji kosmicznej Mir.
W styczniu 1993 był dublerem członka załogi podczas lotu statku kosmicznego Sojuz TM-16.
Czwarty lot kosmiczny rozpoczął 1 lipca 1993, wraz z Wasilijem Cyblijewem i francuskim astronautą Jeanem-Pierre’em Haigneré jako inżynier lotu statku kosmicznego Sojuz TM-17. Pracował na pokładzie stacji kosmicanej Mir. Wrócił na Ziemię wraz z Wasilijem Cyblijewem 14 stycznia 1994 roku na pokładzie statku kosmicznego Sojuz TM-17.
Podczas swojej kariery kosmonauty odbył dziesięć spacerów kosmicznych. Łącznie spędził 31 godzin 50 minut i 30 sekund w otwartej przestrzeni kosmicznej[1].
10 maja 1995 opuścił korpus kosmonautów i przeszedł na emeryturę.
Następnie pracował jako redaktor gazety „Zwiezdnyj czas”.
.jpg)
