Aleksander Drej
| Data i miejsce urodzenia
|
27 listopada 1905
Warszawa
|
| Data śmierci
|
25 grudnia 1974
|
| Zawód, zajęcie
|
kat
|
| Stanowisko
|
starszy sierżant
|
Aleksander Drej (ur. 27 listopada 1905 w Warszawie, zm. 25 grudnia 1974[1]) – polski kat w czasach PRL, funkcjonariusz UB.
Życiorys
Urodził się 27 listopada 1905 w Warszawie w rodzinie Bronisławy i Wincentego Drejów. W okresie II wojny światowej żołnierz Armii Ludowej w stopniu starszego sierżanta. 15 lutego 1945 został funkcjonariuszem sekcji VII wydziału I Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie w randze młodszego wywiadowcy, podobnie jak niecały miesiąc wcześniej Piotr Śmietański. W latach 1945–1947 pełnił funkcje referenta i kuriera a 1 lutego 1947 został przydzielony do dyspozycji szefa. W latach 1947–1954 będąc oficjalnie przydzielonym do dyspozycji Szefa Urzędu, Wydziału I, Ekspozytury Kolejowej, Wydziału II, Wydziału Ogólnego, Wydziału IV Warszawskiego WUBP pracował jako kat w więzieniu na Mokotowie wykonując wyroki śmierci strzałem w potylicę. 1 marca 1951 w piwnicach domku gospodarczego w więzieniu na Mokotowie, jako dowódca plutonu egzekucyjnego wykonał wyrok na członkach IV Zarządu organizacji Wolność i Niezawisłość. 1 kwietnia 1955, kiedy Służba Więzienna przeszła pod nadzór Ministerstwa Sprawiedliwości, został etatowym katem będąc oficjalnie do dyspozycji kierownika WUdsBP (następnie oficjalnie pracował na stanowiskach konwojenta od 1 stycznia 1956 i dyżurnego pomocnika od 15 listopada 1956). Zarządzeniem nr 19 MBP za ofiarną pracę w zwalczaniu wrogiego podziemia otrzymał premię w wysokości 30 tys. zł. Od 1 stycznia 1957 do chwili zwolnienia ze służby 30 listopada 1957 „w związku z brakiem przygotowania do służby w MO, gdyż przez okres służby w BP st. sierż. Drej wykonywał zlecenia specjalne” pełnił swoją funkcję jako etatowy funkcjonariusz MO w stopniu starszego sierżanta[2]. Był ostatnim polskim katem, którego imię i nazwisko są publicznie znane. Został pochowany na Powązkach Wojskowych[3].
Znane osoby, na których wykonał wyrok śmierci
Przypisy
Bibliografia
