2 złote wzór 1975

2 złote wzór 1975
Państwo

 Polska

Emitent

Narodowy Bank Polski

Typ monety

moneta powszechnego obiegu

Nominał

2 zł

Rocznik

1975, 1976, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985

Emisja
Mennica

mennica w Leningradzie,
Mennica Państwowa w Warszawie

Nakład

571 509 000 szt.

Data emisji

3 lipca 1975

Data wycofania

1 stycznia 1995

Projektant

Wacław Kowalik

Opis fizyczny
Masa

3 g

Średnica

21 mm

Materiał

mosiądz

Rant

ząbkowany

Stempel

zwykły

2 złote wzór 1975 – moneta dwuzłotowa, wprowadzona do obiegu 3 lipca 1975 r. zarządzeniem z 21 czerwca 1975 r. (M.P. z 1975 r. nr 21, poz. 130), wycofana z obiegu z dniem denominacji z 1 stycznia 1995 roku, rozporządzeniem prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 18 listopada 1994 (M.P. z 1994 r. nr 61, poz. 541)[1].

Dwuzłotówkę wzór 1975 bito do 1985 roku[2].

Awers

W centralnym punkcie umieszczono godło – orła bez korony, poniżej rok bicia, dookoła napis „POLSKA RZECZPOSPOLITA LUDOWA”, a na monetach bitych od 1978 w Warszawie pod łapą orła pojawił się znak mennicy[2].

Rewers

Na tej stronie monety znajduje się napis „2 ZŁ”, po bokach i u dołu stylizowane kłosy zboża przewiązane szarfą zwisającą w kształcie litery V. Na samym dole, tylko na monetach bitych w Leningradzie, umieszczono znak projektanta W.K – Wacława Kowalika[1].

Nakład

Monetę bito w mosiądzu na krążku o średnicy 21 mm, masie 3 gramów, z rantem ząbkowanym, według projektu Wacława Kowalika, w mennicach w Leningradzie i Warszawie. Nakłady monety w poszczególnych latach przedstawiały się następująco[2]:

Rocznik Mennica Znak mennicy Nakład (sztuk) Uwagi
2 złote 1975 Leningrad 25 000 000
2 złote 1976 Leningrad 60 000 000
2 złote 1977 Leningrad 50 000 000 istnieje odmiana bez liter W.K. na rewersie[3]
2 złote 1978 Leningrad 2 600 000
Warszawa MW 2 382 000
2 złote 1979 Warszawa MW 85 751 500 istnieją monety wybite stemplem lustrzanym1 (nakład 5000 sztuk)[4]
2 złote 1980 Warszawa MW 66 610 000 istnieją monety wybite stemplem lustrzanym (nakład 5000 sztuk)[4]
2 złote 1981 Warszawa MW 40 306 000 istnieją monety wybite stemplem lustrzanym (nakład 5000 sztuk)[5]
2 złote 1982 Warszawa MW 43 317 500 istnieją monety wybite stemplem lustrzanym (nakład 5000 sztuk)[6]
2 złote 1983 Warszawa MW 35 244 000
2 złote 1984 Warszawa MW 59 998 500
2 złote 1985 Warszawa MW 100 299 500

gdzie: 1 – bicia roczników stemplem lustrzanym wykonano w Mennicy Państwowej na początku lat 90. XX w. w ramach emisji zestawów rocznikowych monet PRL z lat 1979, 1980, 1981, 1982, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990[7]

Opis

W drugiem połowie lat osiemdziesiątych XX w., ze względu na ujednolicenie wzoru awersu monet obiegowych, dwuzłotówka została zastąpiona tym samym nominałem wzoru 1986[8].

Do dnia denominacji z 1 stycznia 1995, moneta krążyła w obiegu razem z dwuzłotówką aluminiową wzór 1958, o średnicy 27 mm, od[9]:

  • 1986 r., z dwuzłotówką mosiężną wzoru 1986, o identycznych parametrach metrologicznych (średnicy 21 mm), a od
  • 28 grudnia 1988 r., dwuzłotówką aluminiową wzór 1989, o średnicy 18 mm.

Wersje próbne

Istnieje wersja tej monety należąca do serii próbnych w niklu (1979) z wypukłym napisem „PRÓBA”, wybita w nakładzie 500 sztuk. Katalogi informują również o istnieniu wersji próbnych technologicznych w żelazie (1975) z wypukłym napisem „PRÓBA” oraz bez napisu „PRÓBA” w aluminium (1983) w nieznanych nakładach[2].

W 2006 roku na 35. aukcji Warszawskiego Centrum Numizmatycznego pod numerem 692 po raz pierwszy pojawił się konkurencyjny projekt Józefa Markiewicza-Nieszcza dwuzłotówki z 1975 r., niewprowadzony do obiegu[10], który nie ma swojego odpowiednika w serii monet próbnych niklowych[11].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Jerzy Chałupski, Specjalizowany katalog monet polskich XX i XXI w. część trzecia Rzeczpospolita Polska 1945-1952 Polska Rzeczpospolita Ludowa 1952-1989, 2010.
  2. ↑ a b c d Janusz Parchimowicz, Monety polskie, 2003.
  3. ↑ Janusz Parchimowicz, Polskie monety obiegowe, pamiątkowe i kolekcjonerskie 1949–1990 (Polska Rzeczpospolita Ludowa), wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2022, s. 76, ISBN 978-83-87355-01-2.
  4. ↑ a b Janusz Parchimowicz, Polskie monety obiegowe, pamiątkowe i kolekcjonerskie 1949–1990 (Polska Rzeczpospolita Ludowa), wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2022, s. 78, ISBN 978-83-87355-01-2.
  5. ↑ Janusz Parchimowicz, Polskie monety obiegowe, pamiątkowe i kolekcjonerskie 1949–1990 (Polska Rzeczpospolita Ludowa), wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2022, s. 79, ISBN 978-83-87355-01-2.
  6. ↑ Janusz Parchimowicz, Polskie monety obiegowe, pamiątkowe i kolekcjonerskie 1949–1990 (Polska Rzeczpospolita Ludowa), wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2022, s. 80, ISBN 978-83-87355-01-2.
  7. ↑ Janusz Parchimowicz, Polskie monety obiegowe, pamiątkowe i kolekcjonerskie 1949–1990 (Polska Rzeczpospolita Ludowa), wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2022, s. 292–337, ISBN 978-83-87355-01-2.
  8. ↑ Janusz Parchimowicz, Polskie monety obiegowe, pamiątkowe i kolekcjonerskie 1949–1990 (Polska Rzeczpospolita Ludowa), wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2022, s. 75,82, ISBN 978-83-87355-01-2.
  9. ↑ Janusz Parchimowicz, Polskie monety obiegowe, pamiątkowe i kolekcjonerskie 1949–1990 (Polska Rzeczpospolita Ludowa), wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2022, s. 70–85, ISBN 978-83-87355-01-2.
  10. ↑ WCN :: Archiwum :: 35/692 [online], wcn.pl [dostęp 2017-09-30].
  11. ↑ Janusz Parchimowicz, Polskie monety próbne 1949–1990 (Polska Rzeczpospolita Ludowa), wyd. I, Szczecin: Nefryt, 2018, s. 42–581, ISBN 978-83-87355-88-3.

Linki zewnętrzne

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!