26P/Grigg-Skjellerup
Zdjęcie komety z Europejskiego Obserwatorium Południowego
|
| Odkrywca
|
John Grigg,
John Skjellerup
|
| Data odkrycia
|
23 lipca 1902
|
| Nazwy alternatywne
|
1808 C1; 1808 III;
1902 O1; 1902 II;
1902c; 1922 K1;
1922 I; 1922b;
1927 F1; 1927 V;
1927e; 1932 II;
1932d; 1937 III;
1937e; 1942 V;
1942d; 1947 II;
1947a; 1952 IV;
1952b; 1957 I;
1956i; 1961 IX;
1961g; 1967 I;
1966f; 1972 II;
1972b; 1977 VI;
1977b; 1982 IV;
1982a; 1987 X;
1986m; 1992 XVIII
|
| Elementy orbity
|
| Półoś wielka
|
3,0169 au
|
| Mimośród
|
0,6403
|
| Peryhelium
|
1,0852 au
|
| Aphelium
|
4,9486 au
|
| Okres orbitalny
|
5,24 lat
|
| Nachylenie orbity względem ekliptyki
|
22,4289°
|
| Długość węzła wstępującego
|
211,5376°
|
| Argument peryhelium
|
2,1467°
|
| Moment przejścia przez peryhelium
|
6 lipca 2013
|
| Charakterystyka fizyczna jądra
|
| Średnica
|
2,6 km
|
| Roje meteorów związane z kometą
|
pi Puppidy
|
26P/Grigg-Skjellerup – kometa krótkookresowa, należąca do rodziny Jowisza.
Odkrycie
Kometę tę odkrył 23 lipca 1902 roku nowozelandzki astronom John Grigg. Podczas jednego z kolejnych jej powrotów (1922) została ona powtórnie odkryta przez australijskiego obserwatora Johna Francisa Skjellerupa. Nazwa komety pochodzi od tych dwóch odkrywców.
Orbita
Orbita komety 26P/Grigg-Skjellerup ma kształt elipsy o mimośrodzie 0,64. Jej peryhelium znajduje się w odległości 1,09 j.a., aphelium zaś 4,95 j.a. od Słońca. Jej okres obiegu wokół Słońca wynosi 5,24 roku, nachylenie do ekliptyki to 22,43˚.
Właściwości fizyczne
Jest to stosunkowo mało aktywna kometa o krótkim czasie obiegu, zaliczana do rodziny Jowisza. Jej jądro jest niewielkie i ma wielkość około 2,6 km. Ze względu na częste powroty w okolice Słońca obiekt ten jest już mocno „wypalony” - zatem pozbył się większości substancji lotnych. Ciało to jest źródłem pochodzenia roju meteorów zwanego pi Puppidami.
Badania
W 1992 roku kometa 26P/Grigg-Skjellerup była celem misji sondy Giotto, która wcześniej (1986) badała kometę Halleya. Próbnik ten znalazł się w odległości około 200 km od jądra, jednakże ze względu na zniszczoną podczas przelotu obok komety Halleya kamerę nie wykonał żadnych zdjęć.
W 2003 roku z górnych warstw atmosfery Ziemi za pomocą samolotu należącego do NASA zebrano pył pochodzący ze śladu pozostawionego przez kometę po wizycie w pobliżu Słońca w roku 2002. Pył ten znalazł się w atmosferze na skutek przecięcia przez Ziemię orbity komety. W próbkach pyłu wykryto m.in. materiał krzemianowy starszy niż Słońce. Znaleziono również ślady wskazujące, że badany materiał pochodzi z supernowej, która wybuchła w pobliżu powstającego Słońca. W próbce wykryto również deuter, szczególne izotopy tlenu i azotu oraz nieznany wcześniej minerał, nazwany brownleeitem (MnSi)[1].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
