Kamień pamiątkowy w Reims poświęcony 1 Armii Francuskiej „Ren i Dunaj” (2018)Tablica pamiątkowa w Colombes poświęcona 1 Armii Francuskiej „Ren i Dunaj” (2022)
W grudniu 1943 roku w składzie Francuskiej Armii Wyzwolenia sformowana została 2 Armia, którą od stycznia 1944 roku zaczęto nazywać Armią B. Jej dowódcą został generał armii Jean de Lattre de Tassigny – były oficer Armii Rozejmowej, który ze względu na wydanie podkomendnym rozkazu walki z hitlerowcami w listopadzie 1942 został wtrącony do więzienia przez reżim Vichy[3].
jednostki transportowe, medyczne, kwatermistrzowskie
Szlak bojowy
Swój szlak bojowy Armia B rozpoczęła 15 sierpnia 1944 roku od lądowania w Prowansji. Uprzednio, w lipcu, został do niej włączony wycofany z Włoch Francuski Korpus Ekspedycyjny. Późnym latem wyzwolone zostały między innymi Marsylia, Tulon i Lyon. 12 września 1944 roku doszło do spotkania z 2 Dywizją Pancerną[8][9]. W tym samym czasie związek taktyczny otrzymał nową nazwę – 1 Armia Francuska. Doszło także do włączenia w jej skład części bojowników walczących dotąd we Francuskich Siłach Wewnętrznych (FFI) – zjednoczonego Ruchu Oporu.
Po wyzwoleniu Francji około 114 tysięcy byłych bojowników Ruchu Oporu (ponad 30% stanu FFI) dołączyło do Francuskiej Armii Wyzwolenia. Część z nich trafiła do już istniejących jednostek 1 Armii Francuskiej, z reszty sformowano 1 Dywizję Piechoty, 10 Dywizję Piechoty, 14 Dywizję Piechoty i 27 Dywizję Piechoty Górskiej[13].
Straty armii między sierpniem 1944 a majem 1945 roku wyniosły 13 874 zabitych i 42 256 rannych[14].
Znak wyróżniający, sprzęt i mundury
Znak wyróżniający 1 Armii Francuskiej „Ren i Dunaj” był wzorowany na herbie Colmar – francuskiego miasta w departamencie Górny Ren, o który armia toczyła ciężkie boje zimą z 1944 na 1945. Wprowadzono go w czerwcu 1945 roku.
1 Armia Francuska używała sprzętu amerykańskiego i brytyjskiego, a niekiedy także przedwojennego francuskiego (między innymi karabinów MAS 36 i pistoletów maszynowych MAS 38). W przypadku mundurów stosowano zarówno umundurowanie francuskie wz. 35 i wz. 41[15], jak i amerykańskie oraz brytyjskie[16].
