19 Armia Obrony Powietrznej – związek operacyjny Sił Zbrojnych ZSRR.
Zmiany organizacyjne
19 Armia Obrony Powietrznej rozformowana została1 kwietnia 1993. Część sprzętu i uzbrojenia przekazano Gruzji[1].
Na bazie pozostałych jednostek armii i jednostek stacjonujących wcześniej w Polsce sformowano 4 Armię Lotniczą i Obrony Powietrznej ze sztabem w Rostowie nad Donem. Skupiała ona (2010) jednostki lotnicze oraz siły obrony powietrznej w granicach Północno-Kaukaskiego Okręgu Wojskowego. Posiadała (2010) 62 bombowce Su-24, 103 samoloty szturmowe Su-25, 30 myśliwców Su-27, 105 myśliwców MiG-29, 30 samolotów rozpoznawczych Su-24MR, 72 śmigłowce bojowe Mi-24, 10 desantowo-transportowych Mi-26, 4 śmigłowce Mi-6, 104 transportowe Mi-8, a kompleksy obrony powietrznej S-300P[2].
Struktura organizacyjna
- W latach 1991–1992[3]
- dowództwo – Tbilisi
- 359 eskadra lotnictwa transportowego – Tbilisi
- 386 eskadra śmigłowców Mi-24 – Baku
korpusy i dywizje OP
lotnictwo myśliwskie OP
- 50 pułk lotnictwa myśliwskiego – Nososanaja
- 82 pułk lotnictwa myśliwskiego – Nososanaja
- 83 pułk lotnictwa myśliwskiego – Rostów
- 166 pułk lotnictwa myśliwskiego – Marneuli
- 171 pułk lotnictwa myśliwskiego – Gudauta
- 209 pułk lotnictwa myśliwskiego – Priwołżskij
- 393 pułk lotnictwa myśliwskiego – Astrachań
- 529 pułk lotnictwa myśliwskiego – Gudauta
- 562 pułk lotnictwa myśliwskiego – Krymsk
- W 2010[2]
- dowództwo – Rostów nad Donem
- 51 Korpus Obrony Powietrznej
- 1 Mieszana Dywizja Lotnictwa
Przypisy
Bibliografia
- Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
- Tomasz Grabowski: Rosyjska siła. Siły Zbrojne i główne problemy polityki obronnej Federacji Rosyjskiej w latach 1991-2010. Częstochowa: Instytut Geopolityki, 2011. ISBN 978-83-61294-52-8.
