Wieża telewizyjna ŽižkovJedna z žižkovskich gospód
Žižkov (niem. Zischkaberg, Žižkow, Zizkow, w latach 1939–1945 Veitsberg) – dzielnicaPragi (do 1922 oddzielne miasto[1]), położona na prawym brzegu Wełtawy, na wschód od centrum miasta.
Žižkov był tradycyjnym miejscem wieszania przestępców[1]. Charakteryzuje się bardzo zwartą zabudową składającą się z czynszowych kamienic z przełomu XIX i XX wieku. Ulice są wąskie i nierzadko strome. W latach 70. XX wiekukomunistyczne władze Pragi zadecydowały o całkowitej przebudowie dzielnicy. Ulice miały zostać poszerzone, a w miejsce kamienic planowano wybudować bloki mieszkalne. Planów tych jednak nie zdołano wprowadzić w życie[3]. Natomiast większość starych kamienic odnowiono na początku XXI wieku. W tym samym czasie na Žižkovie zaczęli osiadać imigranci, zwłaszcza Ukraińcy[1].
Dzielnica była zamieszkiwana m.in. przez robotników, w tym osoby biedne. Dawniej nazywana "czerwonym Žižkovem" ze względu na dużą liczbę członków partii komunistycznej wśród jej mieszkańców, choć opinia o typowo robotniczej dzielnicy była przesadzona. Jednym z obywateli dzielnicy był noblista (1984), Jaroslav Seifert, który twierdził, że "niezbyt przyjemnego zapachu Žižkova nie zamieniłby na żaden zapach Paryża"[1].
↑BlankaB.SoukupováBlankaB., Praga – robotnicze miasto pod przymusem, „Journal of Urban Ethnology”, 13, Institute of Archaeology and Ethnology, Polish Academy of Sciences, 2015, s. 25 [dostęp 2023-02-22].
