En tèrmes de debit, de totes lei flumes que rajan en Mediterranèa, Ròse es lo segond après Nil, sens téner compte de la mar Negra, ont se trason Danubi e Dòn. Acabant son cors dins una mar sense marèa, lo flume a format un dèlta ambe de braç que se son desplaçats globalement d'oèst en èst durant lo periòde istoric. Uèi restancat, son delta es pauficat, levat durant d'aigats excepcionaus coma en 1993, 1994 e 2003.
Ròse: frontiera e passatge
Ròse es un flume abòrd important per lo territòri occitan vist que separava istoricament lei regions de Provença e Lengadòc (respectivament lei tèrras d'Empèri e de Reiaume). Pasmens, en despiech d'aquela frontiera politica, leis influéncias de Provença s'espandiguèron sus lei país de Nimes e d'Usès que se definisson actualament coma provençaus puslèu que lengadocians (en particular, son parlar s'es provençalizat tre lo sègle XVII).
Ròse e la literatura
Ròse es fòrça important per la literatura occitana de la fin dau sègle XX vist qu'es un dei luòcs recurrents dins l'òbra de Frederic Mistral. Es lo títol d'una de seis òbras màgers: Lo poèma dau Ròse (en version originala Lou Pouèmo dóu Rose, grafia mistralenca).
