Designat successor en 923, recebèt una educacion fòrça avançada e foguèt rapidament associat a la gestion politic e militar dau Califat. A la mòrt d'Abd-ar-Rahman III, li succediguèt donc sensa dificultat. Son rèine foguèt marcat per la perseguida de la politica de son paire. En Magrèb, aprofichèt lo transferiment dau poder fatimida en Egipte per tornar estendre l'influéncia cordoana dins la region e obtenguèt la somission deis Idrissidas, una dinastia installada en Marròc, en 974. Còntra lei reiaumes crestians dau nòrd de la peninsula Iberica, aprofichèt lei guèrras civilas entre crestians per reconquistar divèrsei territòris e impausar una patz favorabla a seis interès en 966. Pasmens, a partir d'aquela annada, deguèt luchar còntra d'incursionsvikingas. Aquò menèt a plusors combats navaus que s'acabèron per una victòria cordoana en 971.
