Stratford er den einaste byen sentralt i distriktetStratford District på New Zealand. Han ligg under austhellinga til Mount Taranaki, om lag halvvegs mellom New Plymouth og Hawera, nær det geografiske senteret i regionenTaranaki. Byen har eit folketal på 5 337, og distriktet 8 892.[1] Distriktet har ei flatevidd på 2 163,35 km², og er delt mellom regionane Manawatu-Wanganui (berre byen Whangamomona, 31,87 % av arealet) og Taranaki (68,13 % av arealet).
Ved State Highway 43 ligg Taumarunui 146 km mot aust. Denne vegen vert kalla «The Forgotten World Highway»(«Vegen til den gløymde verda»), på grunn av dei få busetnadane langs han.
Jarnvegstasjonen i Stratford ligg i krysset mellom linjene Marton - New Plymouth Line og Stratford - Okahukura Line.
Fysisk geografi
Utsikt frå Stratford mot Mount Taranaki, med Fanthams Peak til venstre for hovudtoppen. Stratford er tenesteby for dei mange mjølkeproduserande gardane i Taranaki.
Stratford District omfattar om lag fjerdeparten av regionen , og inneheld fire geologiske landemerke: Vulkankjegla på Taranaki, den ringforma sletta kring fjellet, nedslagsfeltet til elvaPatea River og det austlege åslandskapet.
Vulkankjegla på Taranaki
Den søraustlege sida til Mount Taranaki ligg i Stratford District, og det nordvestlegaste punktet i distriktet er den 2 518 m høge toppen. Frå toppen går grensene nesten rett mot aust og rett mot sør.
Pembroke Road snor seg oppetter fjellsida frå Stratford til ein parkerings- og utsiktsstad, «The Platau», 1 172 moh. Manganui skisenter ligg eit kort stykke frå parkeringsplassen, over Manganui Gorge.
På den søraustlege sida av fjellet fører Manaia Road til Dawson Falls og Konini Lodge, 890 moh.
Hovudtilførslene til Patea River ligg på austsida av Mount Taranaki, ovanfor Stratford. Frå der renn elva austover. Det øvre nedslagsfeltet utgjer ei smal landstripe mellom felta til Manganui River i nord og Waingongoro River i sør.
Stratford ligg ved breiddene til Patea River, der Patea River og Paetahi Stream renn saman. Bortanfor Stratford opnar nedslagsfeltet seg betydeleg og omfattar ei rekkje gamle sumpar, mellom desse Ngaere og Toko, og også ringsletteelvene Kahouri og Piakau. Elva tek så mot tilførslene frå elvene i det utstrekte austlege åslandskapet, Toko, Makuri, Mangaehu, Mangaotuku, Puniwhakau og Makahu Streams, før ho snor seg sørover gjennom åsane i South Taranaki til utløpet ved Patea.
Det austlege åslandskapet
Utanfor Stratford strekkjer distriktet seg om lag 45 km mot aust, mellom Waitara River i nord og Matemateaonga Ranges i sør. ElveneWhanganui River og Heao Stream utgjer mykje av austgrensa til distriktet. Dette området er dominert av bratte sandsteins-, gråsteins- og leirskiferåsar og svingande dalar. Mykje av dette bratte og isolerte bakkelandskapet er kledd med naturleg eller nyplanta skog, resten er beitemark for sauer og storfe.
Ein stor del av det austlege åslandskapet ligg i nedslagsfeltet til Patea River og tilførsleelvene. Heilt nord i distriktet renn Waitara River med sideelver, mellom desse Makara, Makino, Matau, Mangapapa og Mangaowata. Den nordlegaste delen av distriktet omfattar òg Mt Damper Stream med tilhøyrande sumpområde og elvestryka Mt. Damper Falls, som renn ut i Tongaporutu River.
Nedslagsfelta til Whangamomona River og det meste til Tangarakau River ligg aust i distriktet, begge desse elvene renn ut i Whanganui River. Dette området er skild frå det vestlege av den tett skogkledde åsrekkja Whangamomona Saddle, noko som gjer dette til ein isolert og karakteristisk del av distriktet, og området hadde då òg tidlegare sitt eige distriktsstyre (county council).
Søraust i distriktet ligg òg den øvre delen av nedslagsfeltet til Waitotara River, innanfor Matemateaonga Ranges og det verna området Waitotara Conservation Area.
Stratford er eit landleg tenestesenter for det omkringliggjande jordbruksdistriktet.
Etter ein periode med nedgang i folketalet, har dei siste fem åra kunna visa til ein tydeleg økonomisk vekst, med følgjande oppgang i folketalet både i byen og i distriktet. Ved folketeljinga i 2006 var den totale populasjonen 8 892, med 5 337 i byen og 3 555 i dei landlege områda i kring. Dette var første gongen at byen kunne visa til oppgang i folketalet etter folketeljinga i 1991, og i distriktet sidan 1961.
Folketalet i distriktet nådde ein topp i 1961 med 11 300 menneske, og sidan då har folketalet i byen svinga mellom 5 229 (i 2001) og 5 664 (i 1996).
Økonomi
Den flate ringsletta med fruktbar vulkanjord, gjer saman med rikeleg nedbør, området til eit av dei fremste mjølkeproduserandejordbruksdistrikta på New Zealand. Distriktet står først og fremst for mjølkeproduksjon (57 300 mjølkekyr), medan det bølgjande til brattlendte austlege åslandskapet gjev rom for beitemarker og skogbruk (42 000 storfe og 281 300 sauer).
Maorinamnet til Stratford er Whakaahurangi, som tyder med ansiktet mot himmelen. Namnet kjem frå ei maorisegn som handlar om dronninga Ruapu-tahanga i Patea-stammen, som etter ei vitjing i Kawhia, overnatta ute nær staden der busetnaden no ligg. Då det var ei klår natt, låg Ruaputahanga tankefull under stjernene til ho døsa bort. Følgjet hennar drog seg attende i respekt for henne, og og såg at dronninga deira sov med ansiktet mot himmelen. Staden heldt fram med å verta brukt som leirstad for maoriar langs vegen som vart kjent som Whakaahurangi-vegen, og som batt saman stammane i sørlege Taranaki med dei i nord-Taranaki, og vidare nord til Kawhia. Kvart reisefølgje ville minnast soga om Ruapu-tahanga som sov med ansiktet mot himmelen[2] Namnet er høveleg for den vide horisonten over ringsletta til vulkanfjellet.
Kartlegging
Det finst ingen oppteikningar om maoribustadar i nærleiken av staden der Stratford no ligg. Før den britiske busetjinga tok til, var området anten tett skog eller sumpmarker. I 1870-åra gav den statlege satsinga på offentleg arbeid, iverksett under statsministerVogel, impuls til å byggja ei jarnvegslinje sør til New Plymouth, og og på same tid til utbygging av vegar for å gje tilgang til det frodige jordbrukslandet nedanfor fjellet.
I 1876 teikna Edwin Stanley Brookes jr. som var landmålarassistent i Taranaki Waste Lands Board (eit organ som stod for sal av konfiskert maoriland), opp ein grunnplan for byen ved breidda av Patea River. Planen vart godkjend 11. juni1877, og den nordlege halvdelen av byen vart lagt ut i juli. Fleire område vart utlagde i 1879, og i 1880 vart det starta planarbeid for den sørlege delen av byen.
Namngjeving
Den 3. desember1877, fekk staden namnet Stratford-upon-Patea etter eit framlegg frå William Crompton som hadde hatt sete i Taranaki Waste Lands Board. Den påståtte likskapen mellom Patea River og River Avon i England førte til valet av namnet. Stratford-upon-Avon er fødebyen til William Shakespeare, og Crompton var kjend for å ha litterære interesser. Det var vanleg på den tida å namngje byar etter framståande britiske menn. 'Bindinga' til Shakespeare førte til at 67 gater i byen fekk namn etter rollefigurar i 27 av spelstykka hans. I dag spelar det einaste klokkespelet på New Zealand balkongscenen frå Romeo og Julie tre gonger kvar dag.
Nybygging og vokster
Stratford vart formelt klassifisert som by (town) i juni 1878, og på ein auksjon31. august1878 vart dei første 455 seksjonane selde. I 1881 var folketalet 97, med 56 menn og 41 kvinner, og staden hadde 22 hus. Til 1891 hadde byen vakse til eit folketal på 342 og i 1896 til 1 256. Voksteren heldt fram til midt på og sist på det 20. hundreåret, og har seinare svinga mellom eit folketal på 5 229 (i 2001) og 5 664 (i 1996), til 5 337 ved den siste folketeljinga i 2006.
Det første Stratford bystyre (Stratford Town Board) vart danna i 1882. Stratford County Council vart skipa i 1890, og Stratford Borough Council 22. juli1898. 1. april1989 gjekk distriktet og byen saman og danna Stratford District Council, som vart iverksett 1. november1989 som ein del av den nasjonale lokalstyrereforma.
Parkar og friområde
Stratford har ei rekkje offentlege parkar og friområde der namna viser attende både til engelsk og maori opphav:
