PROFILBARU.COM

Del Shannon-kronologi
Runaway Singel av Del Shannon frå albumet Runaway with Del Shannon

B-side	«Jody»
Språk	engelsk
Utgjeve	Februar 1961
Innspelt	24. januar 1961, Bell Sound Studios i New York City i New York
Sjanger	poprock, rock and roll
Lengd	2:20
Selskap	BigTop 45-3067 (US), London HLX 9317 (UK),^[1] Heliodor 453099 (Tyskland), London HL-1796
Komponist	Del Shannon, Max Crook
Tekstforfattar	Del Shannon, Max Crook
Låtskrivar(ar)	Max Crook, Del Shannon^[1]
Produsent	Harry Balk, Irving Micahnik^[1]
	Runaway	«Hats Off to Larry» (1961)

«Runaway» er ein song gjort kjend av Del Shannon i 1961, då han nådde toppen av Billboard Hot 100. Han var skriven av Shannon og klaverspelaren Max Crook, og vart ein stor internasjonal hit. Han vart plassert på 472. plassen på lista til Rolling Stone over dei 500 beste songane gjennom tidene frå 2010.

Originalinnspelinga

Songaren og gitaristen Charles Westover og klaverspelaren Max Crook spelte i lag som medlemmar av «Charlie Johnson and the Big Little Show Band» i Battle Creek i Michigan, før gruppa deira fekk ein platekontrakt i 1960. Westover tok scenenamnet «Del Shannon», og Crook, som hadde oppfunne sitt eige clavioline-baserte elektriske klaverinstrument, kalla ein Musitron, vart «Maximilian».

Etter at den første innspelinga deira for Big Top Records i New York City vart mislukka, overtydde manageren deira Ollie McLaughlin dei til å skrive og spele inn på ny somme av dei tidlegare songane dei hadde skrive, «Little Runaway», for å syne fram det unike instrumentet til Crook. Den 24. januar 1961 spelte dei inn «Runaway» i Bell Sound studio med Harry Balk som produsent, Fred Weinberg som lydteknikar og som studiomusikar ved fleire høve, i tillegg til Al Caiola på gitar, og Crook på Musitron. Andre musikarar på innspelinga var Al Casamenti og Bucky Pizzarelli på gitar, Milt Hinton på bass og Joe Marshall på trommer. Bill Ramall, som arrangerte innspelinga, spelte barytonsaksofon.^[2] Etter innspelinga i a-moll, tok produsenten Balk og spelte av innspelinga litt kjappare, slik at tonen vart auka til like under b-moll.^[3] «Runaway» vart gjeven ut i februar 1961 og vart raskt ein stor suksess. Den 10. april det året spelte Shannon på Dick Clark's American Bandstand og var med å drive singelen til toppen av Billboard-lista, der han låg i fire veker. To månader seinare nådde singelen òg toppen av den britiske singellista.^[4] På R&B-lista nådde «Runaway» tredjeplassen.^[5] Songen enda på femteplassen på Billboard Hot 100 si årsliste for 1961. Shannon spelte songen hos David Letterman i 1986, i lag med Paul Schaeffer og bandet hans. Under introduksjonen av han vart det sagt at på det meste selde «Runaway» så mykje som 80 000 singlar kvar dag.

Del Shannon spelte inn songen på ny i 1967 som «Runaway '67». Denne versjonen vart òg gjeven ut på singel, men nådde ikkje då Hot 100-lista.

Tekst

Songen er sungen frå utgangspunktet til ein mann som blir forlaten av kjærasten sin. Ho vert hovudsakleg refererer til i tredjeperson, men vert stundom referert til i andreperson i teksten «wishin' you were here by me».

Beatles-versjonar

I følgje Mark Lewisohn i «The Complete Beatles Chronicles» (s. 364) framførte The Beatles «Runaway» på konsertane sine i 1961 til ei stund ut i 1962 (i Hamburg, Liverpool og andre stader). Det er uklårt om det var John Lennon eller Paul McCartney som song songen, eller om det var begge. Det finst ingen opptak av Beatles-versjonen. George Harrison og hans Traveling Wilburys spelte inn ein versjon med Jeff Lynne (frå Electric Light Orchestra) på solovokal, og der eit munnspel erstatta den originale Musitron-soloen. Traveling Wilburys-versjonen vart gjeven ut på singel i Europa, men var ikkje med på det andre (og siste) albumet deira. Han kom seinare ut på The Traveling Wilburys Collection (2007) som eit bonusspor.

Andre versjonar

Elvis Presley spelte songen på International Hotel i Las Vegas den 19. august 1969, og dette kom ut på albumet On Stage. Den 26. august 1969 spelte Presley igjen «Runaway» og introduserte då Del Shannon i publikum.^[6]
The Beach Boys spelte songen live i 1964 i Chicago. Denne kom ikkje ut før i 2013 på plateboksen Made in California.
John Mayall spelte ein versjon av songen for det første albumet sitt, John Mayall Plays John Mayall, Decca LK 4680.
Dave, ein nederlandsk songar som syng på fransk, spelte songen under tittelen «Vanina», ein versjon laga av Patrick Loiseau.
I 1975 nådde Charlie Kulis, ein skulelærar frå New York, 46. plassen på den amerikanske Billboard Hot 100 med ein coverversjon, gjeven ut på Playboy Records. Kulis framførte songen på American Bandstand.
I 1977 spelte Bonnie Raitt ein bluesaktig versjon av songen på albumet Sweet Forgiveness. Ho gav han òg ut på singel og denne nådde 57. plassen på den amerikanske Billboard Hot 100.
Del Shannon spelte inn songen på ny som kjenningsmelodi for fjernsynsserien Crime Story. Teksten vart noko endra og den kjende klaversoloen vart erstatta med ein elektrisk gitarsolo.
I 1986 nådde songaren Luis Cardenas, frå bandet Renegade, 83. plassen på Hot 100-lista med sin versjon. Videoen er animert med Del Shannon og Donny Osmond i to av rollene.
Traveling Wilburys gav ut ein versjon som B-sida til singelen «She's My Baby». Tom Petty, som spelte i bandet, refererer òg til songen i hitten «Runnin' Down a Dream», der han skildra seg sjølv syngande på «Runaway» i lag med Shannon, medan han lyttar til songen på radioen.)
Narvel Felts spelte songen i 1978 og nådde 30. plassen på Hot Country Songs-lista.^[7]
Ein versjon av The Cox Family kom ut som singel i 1996 frå albumet Just When We're Thinking It's Over, men nådde ikkje listene. Musikkvideoen vart regissert av John Lloyd Miller.
Ein versjon av Gary Allan nådde 74. plassen på Hot Country Songs-lista i 2000, trass i at han ikkje offisielt vart gjeven ut på singel.^[8]
Den australske gruppa 3 Piece Suite spelte songen i 2002 og han nådde 54. plassen på den australske singellista.
Ein versjon av The Small Faces finst på albumet From the Beginning frå 1967.
Det engelske rockebandet Kasabian spelte songen på albumet Dermot O'Leary Presents the Saturday Sessions 2011.^[9]
Punkrockbandet Screeching Weasel spelte inn songen i 1988 for albumet Boogadaboogadaboogada!.
John Frusciante spelte songen på showet sitt i Amsterdam i 2001.^[10]
Los Coronas og Arizona Baby spelte songen i lag på konsertalbumet deira Dos Bandas y un Destino i 2011.^[11]
Boston Hardcore-bandet Blood For Blood spelte songen i 2004 på albumet Serenity
Det svenske viking rock-bandet Ultima Thule spelte songen i 1997 på albumet Vikingabalk.
I 2000 spelte Jim Carroll songen på den siste utgjevinga hans, EP-en Runaway EP.
I 2003 gav horror punk-bandet Misfits ut songen på albumet Project 1950.
I 2012 gav det amerikanske punk rock-bandet Bayside songen på Covers - Volume 1.
I 1962 spelte det mexicanske bandet Los Hermanos Carrión songen på albumet Los Incomparables Hnos. Carrión» med namnet «Se fué».