Biondo spelte bass i eit band frå Los Angeles kalla Storybook People, og i denne perioden gav dei ut ein singel på Dunhill Records, som vart spelt noko i radio i Los Angeles.[5] I 1968 erstatta Biondo Nick St. Nicholas i eit anna band frå Los Angeles-området, T.I.M.E., då St. Nicholas gjekk til Steppenwolf. Etter at T.I.M.E.-gitaristen Larry Byrom òg forlét bandet til fordel for Steppenwolf, gjorde T.I.M.E. eit kortvarig forsøk på å halda fram med Biondo som forsongar, men gav aldri ut fleire innspelingar.
Steppenwolf
Tidlig i 1970 erstatta Biondo St. Nicholas for andre gong[6] då han vart med i Steppenwolf for innspelinga av Steppenwolf 7, og bidrog med solovokal på «Fat Jack» og delt solovokal på «Foggy Mental Breakdown» og hitlåten «Who Needs Ya'».[7] I 1971 gav bandet ut sitt siste nye album for Dunhill, For Ladies Only, der Biondo skreiv «Sparkle Eyes» saman med John Kay og «In Hopes of a Garden» for. Han song solo på sistnemnde, og dessutan «Jaded Strompet».[7] Då Steppenwolf tok ein pause i 1972, vart Biondo ein av grunnleggjarane av John Kay Band og spelte på begge soloalbuma til Kay på Dunhill Records.[7] Då Steppenwolf vart gjenforeina på midten av 1970-talet, vart Biondo henta tilbake for albumet Slow Flux. Deretter skreiv han «Two for the Love of One» til albumet Hour of the Wolf.[7] Biondo skreiv seinare «Sleep» og den instrumentale «Lip Service» saman med Bobby Cochran og Wayne Cook til albumet Skullduggery i 1976.[8] I 1981 la Biondo til korvokal på Wolftracks, det første studioalbumet til John Kay og det nye bandet hans, no under namnet John Kay & Steppenwolf.[8]
Etter Steppenwolf
I 1980 vart Biondo gjenforeina med Steppenwolf-grunnleggjaren Jerry Edmonton i bandet Steel Rose. Ein Steel Rose-singel skriven av Biondo, «Good That You're Gone», vart gitt ut på Dore Records, med Biondo på solovokal.[9] Då Steel Rose vart oppløyst i 1984, gjekk Biondo tilbake til skriving og frilansjobbing på klubbar og innspelingar.
.png)
