Lysmikroskopi av hyalin brusk visar kondrocyttar, organeller , lakuner og ekstracellulær matriks .
Brusk er eit fleksibelt bindevev som finst i kroppen hjå dyr og menneske.[ 1] Brusk er utbreidd i ledda mellom knoklar , brystkassen , øyret , nasa , bronkietreet og i mellomvirvelskivene . Det er ikkje like stivt som bein, men stivare og mindre fleksibelt enn musklar .
Stivleiken i brusken medverkar til å halde røyr og kanal i kroppen opne. Eit døme på dette er bruskringane rundt luftrøyret , medrekna ringbrusken og bifurkaturen , torus tubarius ved opninga av øyretrompeten , nasevinga i nasebora og aurikkelen i øyret.
Brusk er samansett av spesialiserte celler kalla kondrocyttar som dannar store mengder ekstracellelulær matriks . Matriksen er samansett av kollagenfiber , grunnsubstans med mykje proteoglykan , og elastinfiber . Brusk blir klassifisert som elastisk , hyalin og fibrøs , avhengig av korleis intercellulærsubstansen er bygd opp.[ 1] Kondroblastar som blir fanga i matriksen blir kalla kondrocyttar. Desse ligg i små rom kalla lakuner med opptil åtte kondrocyttar per lakune.
Brusk inneheld ikkje blodårer, til skilnad frå andre bindevev. Kondrocyttane blir forsynt gjennom diffusjon . Kompresjon av artikulært brusk og fleksjon av elastisk brusk medverkar til å pumpe næringsstoff.[ 2] Dette fører til at brusk lækjar seinare enn andre slag av bindevev.
Kjelder
↑ 1,0 1,1 Walberg, Fred; Åbro, Arnold (15. februar 2009). «brusk» . Store norske leksikon. Henta 15. februar 2015 .
↑ Holck, Per (26. januar 2015). «brusk» . Store medisinske leksikon. Henta 15. februar 2015 .