In Namibië vond tussen augustus 1966 en 1988 een onafhankelijkheidsoorlog plaats tegen kolonisator Zuid-Afrika. Tussen 1961 en 1974 was er in Angola een onafhankelijkheidsoorlog tegen kolonisator Portugal, gevolgd door de Angolese Burgeroorlog van 1975 tot 2002. Begin jaren 1980 werd Angola bezet door Zuid-Afrika, dat de Angolese bevrijdingsbeweging UNITA steunde.
Op 22 december 1988 werd met een verdrag tussen Angola, Cuba en Zuid-Afrika aan Namibië de onafhankelijkheid verleend en trokken de buitenlandse troepen in Angola zich terug.[1] In november 1989 vonden in Namibië verkiezingen plaats en in maart 1990 werd het land formeel onafhankelijk.
Intussen was de SWAPO opgekomen als onafhankelijkheidbeweging en bereidde zich voor op een gewapende strijd. Voordat zij konden toeslaan, voerden Zuid-Afrikaanse troepen op 26 augustus 1966 echter hun eerste aanval uit op een ontdekt kamp van de bevrijdingsbeweging South West Africa Liberation Army (SWALA), de paramilitaire vleugel van de SWAPO. SWAPO opereerde onder meer vanuit buurland Zambia waardoor Zuid-Afrika ook in dat land militaire operaties uitvoerde en daarvoor veroordeeld werd door de VN-Veiligheidsraad.
In 1968 droeg de VN het land over aan de South West Africa People's Organisation (SWAPO), die in 1976 bij de VN de status van waarnemersstaat kreeg.[3] Namibië verwierf in 1990 onafhankelijkheid van Zuid-Afrika.
.svg){kind=small}
