Hij was de zoon van apotheker Zénon Arthur Bacq en voltooide zijn middelbare studies aan het provinciaal atheneum van Morlanwelz. Bacq studeerde vanaf 1921 geneeskunde aan de Université libre de Bruxelles (ULB) en behaalde er het artsendiploma in 1927. Tijdens de laatste jaren van zijn studies deed hij onderzoek in de elektrocardiografie en won een reisbeurs.
In 1931 keerde Bacq terug naar België. Hij kreeg een mandaat als onderzoeker van het Nationaal Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek dat liep tot in 1939. Eerst was hij assistent aan de ULB maar vanaf 1933 was hij werkzaam in het laboratorium van professor Henri Frédéricq aan de Universiteit van Luik. Nadat hij in 1933 het aggregaat voor hoger onderwijs had behaald met een proefschrift over experimentele fysiologie werd hij in 1939 benoemd tot docent. Hij gaf er de cursus Fysiologie van de dieren, een vak dat hij overnam van professor Frédéricq. In 1944 werd hij er benoemd tot hoogleraar en volgde op de leerstoel Algemene pathologische fysiologiePierre Nolf op. Later doceerde hij er eveneens cursussen in de farmacologie en de radiobiologie. In 1969 ging hij op emeritaat.
In 1957 was hij voorzitter van het wetenschappelijk comité van de Verenigde Naties die de effecten van de radioactiviteit bestudeerde.
Bacq stierf op 79-jarige leeftijd in zijn woonplaats in het gehucht Fontenoy van Bois-et-Borsu, een deelgemeente van de Luikse gemeente Clavier. In zijn geboortestad La Louvière is een straat naar hem vernoemd.
Onderzoekswerk
Bacq deed onderzoek op het gebied van de fysiologie en de farmacologie van het autonome zenuwstelsel. Hij was de pionier van de vergelijkende fysiologie en farmacologie en speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van de moleculaire farmacologie, waarbij hij een aantal specifieke therapeutische instrumenten op punt stelde. Na de Tweede Wereldoorlog onderzocht hij de toxicologie van de oorlogsgassen.
Hij bestudeerde de prikkeling van de zenuwen door middel van kaliumionen. Terwijl hij onderzoek deed op chemische signalisatie in zenuwimpulsen ontdekte hij chemische processen die stralingswerende eigenschappen hebben tegen ioniserende straling.
Publicaties (selectie)
Travaux récents sur les toxiques de guerre: Le BAL (British anti-lewisite), 1947
Lácétylcholine et ládrénaline: leur role dans la transmission de línflux nerveux, 1947
