Volksfront is een samenwerkingsverband van linkse politieke partijen en organisaties. Meestal bestaat een Volksfront uit communisten en socialisten en vaak ook links-liberalen.
Volksfronten hebben vooral bestaan in de jaren 30. Met het oog op het opdringende fascisme, dat in Duitsland en Italië mede aan de macht had kunnen komen door politieke verdeeldheid aan de linkerzijde, besloot de Comintern afstand te nemen van haar oude standpunt dat communistische partijen niet met andere partijen mochten samenwerken. In onder andere Frankrijk en Spanje kon hierdoor een samenwerking van de communistische partij met andere, gematigder partijen aan de macht komen, en ook in landen waar de communisten niet meeregeerden waren zij vaak milder in hun oppositie tegen de parlementaire democratie. De volksfrontstrategie werd door de Trotskisten verworpen.
Na de Tweede Wereldoorlog kenden veel regeringen in het Oostblok op papier een vergelijkbaar systeem. In de Duitse Democratische Republiek (DDR) bijvoorbeeld bestonden de blokpartijen die een vast zetelaantal in het parlement kregen en in ruil daarvoor de leidende rol van de communistische partij erkenden. In werkelijkheid waren dit eerder methodes om een schijn van legitimiteit op te houden dan daadwerkelijke volksfrontregeringen. Ook de Volksrepubliek China kent een dergelijk systeem.
Op 10 juni 2024 kondigden de leiders van vier politieke partijen in Frankrijk, Marine Tondelier (groenen), Olivier Faure (socialisten), Fabien Roussel (communisten), en Manuel Bompard (La France Insoumise, LFI) aan om een volksfrontcoalitie te vormen, nadat de dag daarvoor de Franse president Macron nieuwe verkiezingen had aangekondigd,[1]) wat een reactie was op de winst van Rassemblement National bij de Europese Parlementsverkiezigen.[2] Deze samenwerking werd het Nouveau Front populaire.
Regeringen
Verschillende landen zijn geregeerd geweest door een volksfrontregering:
Zie ook
Verwijzingen
Bronnen, noten en/of referenties
