Naast de serie clips maakte hij ook een aantal experimentele films, zoals Changes in Rhythm, dat ingaat op de investeringen van Coca-Cola in Tanzania, en een documentaire over de All Tomorrow's Parties-edities van 2008 en 2009 in New York.
Moon is in 2009 gevraagd als curator over een van de dagen van het Guitares au Palais-festival in Perpignan, waarbij hij een serie musici bijeenbrengt voor een documentaire. Een van de betrokken bands is het Nederlandse The Moi Non Plus.
Stijl
Moons stijl wordt gedomineerd door geïmproviseerde ruwe snelle opnamen, die qua esthetiek veel parallellen vertonen met de lo-fi-muziekstroming en de Dogma 95-filmstijl. Zijn opnamen zijn vergelijkbaar met de field recordings van Alan Lomax of de John Peel-sessies.
In 2008 kocht Sony een serie clips aan voor een van hun dochterondernemingen.
VPRO's 3voor12 heeft een soortgelijk concept opgericht onder de noemer Behind Closed Doors.