De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst voorgesteld door Andrew Smith in 1849. Later werd de wetenschappelijke naam Tarbophis semiannulatus gebruikt.[3] De soortaanduiding semiannulatus kan vertaald worden als 'halve ring'.
Uiterlijke kenmerken
De tijgerslang heeft een geelbruine tot roze lichaamskleur aan de bovenzijde, met zwarte dorsale vlekken die doorlopen op de flanken. Het aantal vlekken varieert van 22 tot 70. De vlekken vormen halve dwarsbanden op het lichaam en vandaar de wetenschappelijke soortaanduiding semi-annulatus, dat 'halve ring' betekent. Op de buikzijde ontbreekt de zwarte kleur. Het lichaam is dun met gladde schubben. De tijgerslang bereikt een lichaamslengte van ongeveer zestig centimeter tot een meter.
Leefwijze
Deze nachtactieve, terrestrische slang is vrij traag en leeft doorgaans op de grond. Soms klimt het dier in struiken, dode bomen en op rieten daken.
↑David Burnie (naar het Nederlands vertaald door Jaap Bouwman en Henk J. Nieuwenkamp) (2001). Animals (Dieren). Dorling Kindersley Limited, London. ISBN 90-18-01564-4.
(en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Telescopus semiannulatus - Website Geconsulteerd 20 juli 2020
(nl) – David Burnie (2001) - Animals, Dorling Kindersley Limited, London. ISBN 90-18-01564-4 (naar het Nederlands vertaald door Jaap Bouwman en Henk J. Nieuwenkamp).
Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!