De term sex worker werd rond 1980 geïntroduceerd door de Amerikaanse prostitué en activist Carol Leigh (1951-2022) en verscheen vanaf 1984 in gedrukte media. Leigh protesteerde tegen de eenzijdige omschrijving van prostitutie als seksueel misbruik. De term sekswerker werd vervolgens opgeworpen tijdens een feministische conferentie in San Francisco in 1979, omdat het de nadruk legt op 'dienstverlener' in plaats van op de klant. [3]
Sekswerkers voorzien geheel of gedeeltelijk in hun levensonderhoud met sekswerk.[4] Sekswerkers richten zich soms op een specifieke doelgroep zoals fetisjisten[5] of personen met een lichamelijke handicap.[6]
Sinds de 20e eeuw is er een wereldwijde beweging van sekswerkers die zich inzetten voor sekswerkersrechten.[7]
Nederland
In Nederland werden de belangen van sekswerkers sinds 1985 behartigd door De Rode Draad, en sedert 2015 door PROUD, opgericht door Mariska Majoor.[8]
België
In België kwam de sekswerkersbeweging op gang in de jaren 1980-1990. In de eerste jaren lag de focus voornamelijk op gezondheid en veiligheid. In 1987 ging Payoke, opgericht door kunstlerares Patsy Sörensen, van start. In 2015 werd het UTSOPI (Union des Travailleur.se.s du Sexe Organisé.e.s) opgericht in Brussel door (voormalig) sekswerkers Sonia Verstappen, Maxime Maes en Marie (werknaam).[3] Op 1 december 2024 werd een speciaal en beschermend statuut ingevoerd met de voorwaarden om legaal sekswerkers tewerk te stellen, een primeur.[9][10]
↑ abHofman, Elwin, Magaly Rodriguez Garcia , Pieter Vanhees (2022). Seks voor geld: een geschiedenis van prostitutie in België. Prometheus, p. 18-19. ISBN 9789044647327.
↑Sanders, Teela, Maggie O'Neill, Jane Pitcher (2009). Prostitution: Sex Work, Policy and Politics. SAGE Publications, Londen, p. 101. ISBN 9781849204361. Geraadpleegd op 23 februari 2021 "Decriminalization continues to be at the heart of many sex worker rights organizations."
↑Carrabine, Eamonn (2020). Criminology: A Sociological Introduction. Routledge, Abingdon, p. 253. ISBN 9781351343824. Geraadpleegd op 23 februari 2021 "Sex workers' organisations have been campaigning against neo-abolitionist policies and the criminalisation of commercial sex as detrimental to their lives and working conditions, and advocate for the complete decriminalisation of prostitution (see Plate 12.2) (Macioti and Garofalo Geymonat 2016)."
↑Tremblay, Francine (2020). Organizing for Sex Workers’ Rights in Montréal: Resistance and Advocacy. Rowman & Littlefield, Lanham ( Maryland), p. 87. ISBN 9781498593908. Geraadpleegd op 23 februari 2021 "Sex workers' organizations and their allies favor decriminalization of prostitution because of the harms that stigmatization, discrimination, and criminalization bring to sex workers' lives and work."
↑Flowers, R. Barri (2011). Prostitution in the Digital Age: Selling Sex from the Suite to the Street. ABC-CLIO, Santa Barbara (Californië), p. 49. ISBN 9780313384615. Geraadpleegd op 23 februari 2021 "There are some who support Nevada's legal prostitution industry in specific and the legalization or decriminalization of prostitution in general, such as the sex workers rights' organizations, COYOTO (Call Off Your Old Tired Ethics) and PONY (Prostitutes of New York). (...) There appears to be stronger support among prostitutes' rights groups and many self-employed sex workers for decriminalization than legalization of prostitution, as "legalization is understood to mean decriminalization accompanie by strict municipal regulation of prostitution.""
↑Cruz, Katie (2020). Criminality at Work. Oxford University Press, Oxford, "10. The Work of Sex Work. Prostitution, Unfreedom, and Criminality at Work", 192–196. ISBN 9780198836995. Geraadpleegd op 23 februari 2021 "The central and uniting demand of the sex worker rights movement around the world is the decriminalization of consensual adult sex work. (...) Sex worker rights activists and their allies are united on the need for decriminalization of prostitution-related activities."
