Renée Delafontaine was een dochter van Charles Delafontaine, die landbouwer was, en van Lina Gilliéron. Ze studeerde schone kunsten in Lausanne en trok vervolgens naar de Universiteit van Genève om er psychologie te studeren, bij onder meer André Rey. Vervolgens volgde ze een opleiding tot onderwijzeres.
Carrière
In 1954 opende Delafontaine in Lausanne haar eerste centrum voor mentaal gehandicapte kinderen, dat later ook toegankelijk was voor adolescenten en volwassenen. In 1975 richtte ze een stichting op die sinds 1977 was gevestigd in Mont-sur-Lausanne. Haar methodes waren gestoeld op de dagelijkse begeleiding van de gehandicapte, maar waren tevens gevoed door een gedegen theoretische kennis. Alzo heeft het werk van Delafontaine een grote vooruitgang mogelijk gemaakt in het begrip en de behandeling van een mentale handicap.
Prix de Lausanne (1997), overhandigd door burgemeester van Lausanne Yvette Jaggi
Werken
(fr) Quand ils ont cassé leur ficelle, 1990.
(fr) Eveil à la vie jour après jour, 1992.
Bronnen, noten en/of referenties
Dit artikel of een eerdere versie ervan is een vertaling van het lemma Renée Delafontaine in de Franse versie van het Historisch woordenboek van Zwitserland (overgenomen op 11 februari 2022), dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen is vrijgegeven.
